بحران مسکن در کانادا به مرحله‌ای رسیده که برای بسیاری، رؤیای خانه‌دار شدن دیگر دست‌یافتنی نیست. طبق نظرسنجی سالانه بنیاد Habitat for Humanity کانادا، اکنون ۸۴ درصد از کانادایی‌ها خرید خانه را یک «کالای لوکس» می‌دانند. مستأجران بیش از دیگران تحت فشار هستند؛ چراکه ۸۸ درصد از آن‌ها معتقدند هدف خانه‌دار شدن برایشان به‌طور کامل غیرممکن شده است.
این نظرسنجی فراتر از هزینه‌های مالی، به ابعاد انسانی و اجتماعی بحران مسکن پرداخته است. بسیاری از شرکت‌کنندگان اذعان کرده‌اند که کمبود مسکن مناسب نه تنها طبقه متوسط را کوچک‌تر کرده، بلکه جوامع را نیز از هم گسسته است. این مسئله فشار روانی شدیدی بر افراد وارد کرده است، به‌گونه‌ای که چهار نفر از هر ده نفر اظهار داشتند که استرس ناشی از عدم توانایی خرید خانه برایشان غیرقابل تحمل است.
نسل‌های جوان، به‌ویژه Gen Z و Millennials، بیشترین آسیب را دیده‌اند. بسیاری از آن‌ها مجبور شده‌اند برنامه‌های زندگی‌شان را تغییر دهند. برخی به تأخیر انداختن تشکیل خانواده را در نظر گرفته‌اند و برخی دیگر به مناطق ارزان‌تر نقل مکان کرده‌اند که این خود فرصت‌های شغلی آن‌ها را محدود کرده است. حتی عده‌ای به مهاجرت به کشورهای دیگر فکر می‌کنند تا شاید بتوانند خانه‌ای مقرون‌به‌صرفه پیدا کنند.
اما مشکل فقط به نداشتن خانه محدود نمی‌شود. از کسانی که خانه دارند، حدود ۴۰ درصد گفته‌اند که هزینه‌های وام مسکن، سلامت روانی و رفاه آن‌ها را تحت تأثیر قرار داده است. این نگرانی‌ها باعث شده که مسکن به یکی از چالش‌های اصلی اجتماعی تبدیل شود.
از طرفی، مردم نسبت به توانایی دولت در حل این بحران چندان خوش‌بین نیستند. اکثریت شرکت‌کنندگان در نظرسنجی اعتقاد دارند که دولت فدرال نمی‌تواند به هدف خود مبنی بر ساخت ۳.۸۷ میلیون خانه جدید تا سال ۲۰۳۱ دست یابد.
در این میان، مردم خواستار راه‌حل‌های عملی هستند. کاهش هزینه‌ها و مالیات برای خریداران، ایجاد برنامه‌هایی برای مالکیت خانه‌های مقرون‌به‌صرفه، و استفاده از فضاهای بلااستفاده برای ساخت مسکن از جمله پیشنهادهایی است که در این نظرسنجی مطرح شده است.
این بحران همچنین باعث شکل‌گیری یک پیام واضح شده است: مسکن باید از یک مسئله سیاسی فراتر رود و به یک اولویت ملی تبدیل شود. کانادایی‌ها انتظار دارند احزاب سیاسی فارغ از اختلافات خود، برای حل این بحران با هم همکاری کنند.
