تیلت کو، یکی از کوچکترین دهکده‌های کانادا واقع در استان نیوفاندلند و لابرادور، به‌زودی دیگر ساکنی نخواهد داشت. تنها چهار نفر باقی‌مانده در این دهکده دورافتاده تصمیم گرفته‌اند که به دلیل شرایط سنی و دشواری‌های زندگی در زمستان، خانه‌های خود را ترک کرده و به منطقه‌ای دیگر نقل مکان کنند.
دان کالینز، شهردار تیلت کو، می‌گوید آنچه بیش از همه دلتنگ آن خواهد شد، چیزهای کوچکی است که زندگی روزمره‌اش را معنا می‌بخشید؛ غذا دادن به پرندگان روی ایوان خانه، گشت‌وگذار با خودروهای تفریحی در اطراف، و تماشای پرندگان و فوک‌هایی که به دنبال شکار هستند.
او در گفت‌وگو با سی‌بی‌سی اظهار داشت: «فکر می‌کردم تا آخرش اینجا بمانم — تا پایان. ولی گذر زمان بر همه تأثیر می‌گذارد. هرچه سن بالا می‌رود، زمان سریع‌تر می‌گذرد».
کالینز از شش‌سالگی در تیلت کو زندگی کرده و اکنون بیش از ۴۵ سال است که در خانه‌ای ساکن است که خود آن را تقریباً بازسازی کرده است. او و همسرش مارگارت، خانواده‌شان را در همین خانه بزرگ کردند.
این دهکده کوچک که زمانی رونق اقتصادی خود را مدیون معدن مس پررونقی بود، اکنون تنها شامل دو زوج است که در واقع خواهر و برادرهایی هستند که با خواهر و برادرهای طرف مقابل ازدواج کرده‌اند. خانه‌های موجود در تیلت کو، شامل ساختمان‌های نمادین «سالت‌باکس» قدیمی، خانه‌هایی که دهه‌ها پیش از سواحل به کنار برکه منتقل شده‌اند، و نیز چند بنگلوی مدرن می‌شود.
در دوران شکوفایی، جمعیت تیلت کو حدود ۱۵۰۰ نفر بود. اما با گذشت زمان و تعطیلی معدن، تعداد ساکنان رو به کاهش گذاشت. اکنون، دولت نیوفاندلند و لابرادور اعلام کرده است که پس از خروج ساکنان، برق منطقه قطع خواهد شد — تصمیمی که به گفته کالینز تلخ و ناراحت‌کننده است، چرا که هنوز برخی افراد به‌صورت فصلی از خانه‌های خود در آنجا استفاده می‌کنند.
در چارچوب برنامه انتقال، هر دو خانواده باقی‌مانده غرامتی از دولت دریافت کرده‌اند، اما میزان دقیق این غرامت به دلیل مسائل محرمانه اعلام نشده است. کالینز که از صحبت درباره جزئیات مالی پرهیز می‌کند، می‌گوید: «این موضوع آدم را آزار می‌دهد. چون کاری نیست که بخواهی انجامش بدهی، ولی به خاطر مسائل سلامتی و دشواری زمستان، باید انجامش بدهی».
ساکنان باقی‌مانده تصمیم گرفته‌اند به شهر کینگز پوینت در منطقه گرین بی، که در همان خط ساحلی قرار دارد، نقل مکان کنند. وجود زیرساخت‌های بهتر، دسترسی به خدمات درمانی، و روابط خانوادگی در آن منطقه از جمله دلایل این انتخاب بوده است.
کالینز می‌گوید: «خوش‌شانس بودیم که توانستیم خانه‌ای مناسب پیدا کنیم. خواهر و شوهرخواهرم هم دارند به کینگز پوینت می‌آیند. این‌طور می‌توانیم هنوز در کنار هم باشیم.»
با این حال، او قصد دارد هر زمان که جاده‌ها قابل عبور باشند، به تیلت کو بازگردد. «این‌که دیگر نتوانم برگردم، غیرقابل‌تصور است. من می‌خواهم اینجا باشم. اینجا همان‌جایی است که خاکستر من باید بیاید… اینجا جایی است که می‌خواهم بمیرم.»
در تیلت کو سه گورستان وجود دارد که یکی از آن‌ها بر فراز کوهی پشت خانه خانواده کالینز قرار دارد. او می‌گوید اغلب به کسانی که در آنجا آرمیده‌اند، فکر می‌کند: «گاهی خاطره‌ای به ذهنم می‌رسد و می‌گویم: خب، یکی دیگه هم جا موند. خاطرات… سخت‌ترین بخش همین‌هاست — خاطرات.»
با ترک این چهار نفر، تیلت کو به فصلی جدید از سکوت و خالی بودن وارد می‌شود؛ نقطه پایانی بر تاریخچه‌ای پر فراز و نشیب، که اکنون تنها در ذهن و قلب بازماندگانش باقی خواهد ماند.
گزارشی قدیمی از بی بی سی در باره کوچکترین دهکده کانادا
