با آغاز فصل بهار در استان انتاریو، گیاهی با گل‌های آبی خیره‌کننده در باغ‌ها، چمن‌زارها و حتی مناطق جنگلی مشاهده می‌شود. اگرچه این گل‌های زیبا به‌نظر می‌رسند، اما گیاه «سکوییل سیبری» (Siberian Squill) یا «سیلا»، گونه‌ای مهاجم و سمی است که تهدیدی جدی برای گونه‌های بومی و سلامت انسان‌ها و حیوانات خانگی محسوب می‌شود.
این گیاه بومی روسیه است و نخستین بار به عنوان گیاه زینتی وارد آمریکای شمالی شد. گل‌های زنگوله‌ای شکل و آبی‌بنفش آن و توانایی رشد در شرایط متنوع آب و هوایی، موجب محبوبیت آن میان باغداران شد. با این حال، گسترش سریع آن باعث اختلال در رشد گونه‌های بومی گیاهی می‌شود.
گل‌های سکوییل سیبری شش گلبرگ آبی‌رنگ دارند که هرکدام خطی تیره در مرکز خود دارند. برگ‌های آن بدون کرک و شبیه به چمن هستند. پس از گل‌دهی، غلاف‌های دانه‌ای سبز و برآمده‌ای ایجاد می‌شود که پس از بلوغ به رنگ قهوه‌ای درمی‌آیند.
این گیاه مقاوم به سرما از نخستین گیاهان بهاری است که در ماه آوریل، بلافاصله پس از ذوب برف‌ها، ظاهر می‌شود. سکوییل سیبری در برابر حیواناتی نظیر گوزن، خرگوش، موش‌خرما و سنجاب مقاوم است و حتی در صورت کنده شدن، دوباره رشد می‌کند.
با وجود زیبایی آن، تمامی بخش‌های این گیاه از جمله برگ، گل، غلاف، و پیازها برای انسان و حیواناتی مانند سگ و گربه سمی است. بلعیدن آن می‌تواند منجر به استفراغ، اسهال و ناراحتی‌های گوارشی شود. همچنین تماس با آن ممکن است در افراد دارای پوست حساس ایجاد حساسیت کند.
به گزارش ساکنان و منابع طبیعی مانند پلتفرم iNaturalist، مشاهده این گیاه در انتاریو افزایش یافته است. کارشناسان توصیه می‌کنند پیش از تشکیل دانه، گیاه را قطع یا پیازهای آن را از خاک خارج کرده و از کاشت آن در باغ‌ها خودداری شود. همچنین فشردن خاک برای کاهش احتمال رشد مجدد پیشنهاد شده است.
شهرداری تورنتو توصیه می‌کند به جای این گونه مهاجم، از گیاهان بومی و غیرمهاجم استفاده شود تا هم از تنوع زیستی محافظت گردد و هم سلامت ساکنان حفظ شود.
