گزارش جدید دفتر برابری دستمزد انتاریو (PEO) با عنوان «درک شکاف جنسیتی حقوق بازنشستگی در کانادا» نشان می‌دهد که زنان تنها 83 سنت از هر دلار درآمد بازنشستگی مردان را دریافت می‌کنند که نشان‌دهنده شکاف 17 درصدی است.
این شکاف شامل درآمد از بازنشستگی دولتی، بازنشستگی محل کار و پس‌انداز شخصی می‌شود. این شکاف علی‌رغم پیشرفت زنان در کاهش شکاف دستمزد و افزایش مشارکت آن‌ها در بازار کار همچنان پابرجا است.
کادی فیلپ، کمیسر دفتر برابری دستمزد انتاریو، می‌گوید: »ما تصور می‌کردیم که با کاهش شکاف دستمزد و افزایش مشارکت زنان در بازار کار، شاهد کاهش شکاف بازنشستگی نیز خواهیم بود. اما این اتفاق نیفتاد.» به طور نگران‌کننده‌ای، شکاف بازنشستگی از 15 درصد در سال 1976 به 17 درصد در سال جاری افزایش یافته است.
جنین روگن، حسابدار حرفه‌ای دارای گواهینامه و نویسنده کتاب «مالیات صورتی: تخریب یک سیستم مالی طراحی شده برای فقیر نگه داشتن زنان»، این شکاف بازنشستگی را به «مالیات صورتی» نسبت می‌دهد که به هزینه‌های بالاتر محصولات بازاریابی شده برای زنان اشاره دارد.
او تاکید می‌کند: «من فکر می‌کنم مهم است که این ایده‌ها را به هم مرتبط کنیم تا بتوانیم درک کنیم که مسیر ثروت‌اندوزی برای یک زن چقدر پردست‌انداز است.»
فیلپ پیشنهاد می‌کند که زنان می‌توانند با دانش و آینده‌نگری این چالش مالی را کاهش دهند و می‌گوید: «دانش واقعاً قدرتمند است. وقتی از این شکاف آگاه هستید، می‌توانید تصمیم‌های متفاوتی بگیرید.»
طبق گزارش دفتر برابر دستمزد، شکاف دستمزد جنسیتی که در کانادا 28 درصد است، به شکاف بازنشستگی کمک می‌کند. مشارکت زنان در برنامه‌های بازنشستگی محل کار، پس‌انداز شخصی و برنامه‌های دولتی مانند برنامه بازنشستگی کانادا (CPP) که 78 درصد از درآمد بازنشستگی یک کانادایی را تشکیل می‌دهند، کمتر است. انتظارات اجتماعی و مسئولیت‌های خانوادگی نیز نقش مهمی در تأثیرگذاری بر توانایی کسب درآمد زنان و واجد شرایط بودن برای بازنشستگی دارند.
روگن توضیح می‌دهد: «شما باید زنانی را در نظر بگیرید که تصمیم به بچه‌دار شدن می‌گیرند و این کار چگونه زمان را از حرفه آن‌ها می‌گیرد و بر توانایی کسب درآمد و صلاحیت آن‌ها برای بازنشستگی تأثیر می‌گذارد.»
این «جریمه دستمزد مادری» به این معنی است که کاهش درآمد می‌تواند سال‌ها پس از زایمان ادامه یابد. علاوه بر این، زنان اغلب هزینه‌های خانوار را بر عهده می‌گیرند که توانایی آن‌ها برای پس‌انداز را کاهش می‌دهد.
طلاق همچنین می‌تواند تأثیر مالی قابل توجهی بر زنان داشته باشد، به طوری که درآمد آن‌ها پس از طلاق به ویژه اگر فرزند داشته باشند، کاهش بیشتری نسبت به مردان دارد. امید به زندگی در زنان همچنین بیشتر از مردان است، به این معنی که برای حمایت مالی از خود به پول بازنشستگی بیشتری نیاز دارند.
لئونی دوگراف هیستینگ، یک برنامه‌ریز مالی دارای گواهینامه، به تمام زنان شاغل توصیه می‌کند که در مورد برنامه‌های تطبیق بازنشستگی یا RRSP ارائه شده توسط کارفرمایان خود سوال کنند و به طور کامل در آن‌ها مشارکت کنند.
او بر اهمیت جبران عقب‌ماندگی کمک‌های بازنشستگی پس از مرخصی تاکید می‌کند و زنان را تشویق می‌کند تا برای سیاست‌هایی که زمان بیشتری را برای این فرآیند فراهم می‌کنند، حمایت کنند.
فیلپ بر اهمیت سواد مالی برای برنامه‌ریزی بازنشستگی تاکید می‌کند و به زنان توصیه می‌کند که رسیدهای حقوقی خود را بررسی کنند، نامه‌های ارائه دهندگان بازنشستگی را بخوانند و مطمئن شوند که به عنوان ذینفع در قراردادهای بیمه شرکت دارند. زنان متاهل باید فعالانه در جلسات با متخصصان مالی شرکت کنند و در صورت لزوم به دنبال برنامه‌ریزان خود باشند.
با وجود اقدامات فردی برای کاهش شکاف بازنشستگی، گزارش PEO تاکید می‌کند که علت اصلی در ساختار برنامه‌های بازنشستگی کانادا نهفته است که بر اساس درآمد سال‌های کار است و سهم اجتماعی یا نیازها را در نظر نمی‌گیرد.
فیلپ نتیجه‌گیری می‌کند: «سیستم ما بر اساس برخی مفروضات استوار است. اگرچه دولت‌ها در طول سال‌ها تغییرات کوچکی برای حمایت بهتر از زنان ایجاد کرده‌اند، اما رویکرد اساسی همچنان پابرجا است و تنها یک بازسازی اساسی می‌تواند آن را اصلاح کند.»
