آری بن مناشه، لابیست اسلحه اسرائیلی-کانادایی متولد تهران که اکنون ساکن مونترال است، می‌گوید که نهادهای مالی کانادا دیگر به او خدمات ارائه نمی‌دهند و با دولت فدرال بر سر از دست دادن دسترسی بانکی و کارت اعتباری خود وارد مناقشه شده است و می‌گوید که اکنون بیمه ماشین‌هایش نیز به دلیل آن چیزی که «خطر اخلاقی» خوانده شده است، لغو شده‌اند.
او در مصاحبه‌ای که با نشنال پست انجام داده است می‌گوید که چهار شرکت بیمه دیگر نیز از تقبل بیمه خودروهای او خودداری کرده‌اند، و تا کنون هیچ شرکتی حاضر به پوشش دو مازراتی و یک BMW او نشده‌اند. او می گوید که این کار بی دلیل و عمیقا سیاسی است.
او می‌گوید: «نه ادعای خسارتی علیه من وجود دارد، نه جریمه شده‌ام، و نه تصادفی کرده‌ام. هیچ مشکلی وجود ندارد.»
بن مناشه این مشکل را به دلیل مخالفت‌های سیاسی دولت فدرال علیه خود به دلیل تجارت جنجالی او با مشتریان در نقاط داغ و مناطق درگیری در سراسر جهان می‌داند.
بن مناشه آخرین راه حل برای بسیاری از رهبران نظامی و سیاسی در سراسر جهان است. فهرست مشتریان او شامل رهبران شبه نظامی، مستبدان، ژنرال‌های مرتد، روسای جمهور، و جنگ سالاران است.
آری بن مناشه کارآفرینی اسرائیلی کانادایی، مشاور امنیتی و نویسنده معرفی شده است. وی از سال ۱۹۷۷ تا ۱۹۸۷ در بخش اطلاعات ارتش اسرائیل خدمت کرده و در زمینه فروش اسلحه‌ها فعالیت داشت. او در فروش اسلحه‌های اسرائیل به ایران در طول جنگ ایران و عراق نقش موثری داشت. آری بن مناشه اکنون در شهر مونترال کانادا ساکن است و یک شرکت تجارت بین‌المللی اسلحه را اداره می‌کند.
او در 10 سال گذشته نتوانسته حساب بانکی در کانادا باز کند زیرا تمام بانک‌ها او را به عنوان مشتری رد کرده است. او همچنین کارت American Express Centurion خود را که یک کارت اعتباری بدون محدودیت بود، از دست داد. او از بانک‌ها و شرکت کارت‌های اعتباری و اخیراً سازمان‌های دولتی فدرال که بر صنعت بانکداری نظارت می‌کنند شکایت کرد، اما موفق نشد.
او حسابرسی های مالیاتی، محدودیت‌های خدمات بانکی و مالی و اکنون ممنوعیت بیمه خود را بخشی از کمپین دولت ترودو علیه خود می‌داند، زیرا تجارت او باعث شرمساری اتاوا در صحنه جهانی شده است.
او می‌گوید: «من کار غیر قانونی انجام نمی دهم. اگر کار غیرقانونی انجام می دادم، کارشان را خیلی راحت می کردم، می آمدند و مرا می بردند، اما ما کار غیر قانونی نمی‌کنیم.»
وقتی چیزی برای گفتن ندارند، آن را «خطر اخلاقی» می‌نامند. بن مناشه می‌گوید به این حکم‌ها اعتراض می‌کند.
