جاستین ترودو، نخست‌وزیر کانادا و رهبر حزب لیبرال، در بیانیه‌ای رسمی اعلام کرد که از رهبری حزب کناره‌گیری می‌کند. ترودو گفت که تصمیمش برای کناره‌گیری در راستای تأمین منافع حزب و کشور است و او دیگر نمی‌تواند حزب لیبرال را به سوی پیروزی در انتخابات بعدی هدایت کند. او تأکید کرد که تا زمان انتخاب رهبر جدید توسط حزب، به عنوان نخست‌وزیر به کار خود ادامه خواهد داد.
این تصمیم پس از ماه‌ها فشار از سوی اعضای حزب، شکست‌های انتخاباتی در انتخابات میان‌دوره‌ای و اختلافات داخلی در کابینه اتخاذ شده است.
روند سیاسی جاستین ترودو: از ورود به سیاست تا نخست‌وزیری
14 اکتبر 2008: جاستین ترودو با پیروزی در انتخابات حوزه پاپینو در مونترال، به عنوان نماینده حزب لیبرال وارد پارلمان شد.
5 آوریل 2009: او به عنوان منتقد امور جوانان و چندفرهنگی در حزب لیبرال منصوب شد.
2 می 2011: ترودو در انتخابات حوزه خود دوباره پیروز شد، اما حزب لیبرال شکست سختی را متحمل شد و به جایگاه سوم احزاب فدرال سقوط کرد. این بزرگ‌ترین شکست تاریخی حزب بود و بسیاری ترودو را به عنوان امید آینده حزب می‌دیدند.
2 اکتبر 2012: ترودو پس از فشارهای گسترده و حمایت‌های عمومی، اعلام کرد که وارد رقابت برای رهبری حزب لیبرال خواهد شد.
14 آوریل 2013: او با کسب 80 درصد آرا به عنوان رهبر حزب لیبرال انتخاب شد و وعده داد که حزب را متحد و به قدرت بازگرداند.
19 اکتبر 2015: حزب لیبرال تحت رهبری ترودو، با پیروزی قاطع در انتخابات، به قدرت بازگشت. ترودو نخست‌وزیر شد و در اولین سخنرانی خود از پیام امید و سیاست‌های «راه‌های آفتابی» صحبت کرد.
دستاوردها و چالش‌های دوران نخست‌وزیری
نوامبر 2015: ترودو با تشکیل کابینه‌ای متوازن از زنان و مردان، پیام روشنی از برابری جنسیتی ارائه داد.
20 دسامبر 2017: کمیسر اخلاق کانادا اعلام کرد که ترودو در ارتباط با سفر به جزیره خصوصی کریم آقاخان امام چهل و نهم شیعیان اسماعیلیه، قوانین اخلاقی را نقض کرده است.
7 فوریه 2019: ماجرای رسوایی SNC-Lavalin به شهرت ترودو ضربه زد. این رسوایی شامل اتهامات مداخله دفتر نخست‌وزیری در پرونده قضایی بود و به استعفای دو وزیر ارشد از کابینه انجامید.
سپتامبر 2019: انتشار تصاویر گذشته ترودو در با چهره سیاه (blackface/brownface) باعث انتقادات گسترده شد. ترودو عذرخواهی کرد و این اقدامات را ناشی از بی‌توجهی خود در گذشته دانست.
مارس 2020: دولت ترودو با آغاز همه‌گیری کووید-19 اقدامات گسترده‌ای از جمله بستن مرزها، محدودیت‌های اجتماعی و بسته‌های مالی حمایتی برای خانواده‌ها و کسب‌وکارها اجرا کرد.
سپتامبر 2021: ترودو در انتخابات عمومی موفق به حفظ دولت خود شد، اما اکثریت را به دست نیاورد.
فوریه 2022: در جریان اعتراضات “کاروان آزادی”، ترودو قانون وضعیت اضطراری عمومی را برای اولین بار در تاریخ کانادا اجرا کرد.
سقوط تدریجی محبوبیت و اختلافات داخلی
24 ژوئن 2024: حزب لیبرال یک کرسی کلیدی را در تورنتو از دست داد که باعث افزایش فشارها برای کناره‌گیری ترودو شد.
16 دسامبر 2024: کریستیا فریلند، وزیر دارایی و معاون نخست‌وزیر، به دلیل اختلاف با ترودو بر سر سیاست‌های مالی و تغییرات احتمالی در کابینه، استعفا داد.
23 دسامبر 2024: اعضای شاخص حزب، از جمله نمایندگان حوزه‌های آتلانتیک، خواستار کناره‌گیری ترودو شدند.
ترودو در بیانیه کناره گیری خود گفت: «پس از مشورت با خانواده‌ام و همکارانم، به این نتیجه رسیدم که بهترین مسیر برای حزب و کشور، واگذاری رهبری حزب به فردی جدید است. من این تصمیم را با امید به آینده‌ای بهتر برای کانادا و حزب لیبرال اتخاذ کرده‌ام.»
این تصمیم نقطه عطفی در تاریخ سیاسی کانادا است و رقابت برای رهبری آینده حزب لیبرال به زودی آغاز خواهد شد. ترودو همچنین اعلام کرد که پارلمان تا 24 مارس 2025 به حالت تعلیق در خواهد آمد تا فرآیند انتخاب رهبر جدید به شکل مناسب انجام شود.
