بر اساس تازه‌ترین آمار منتشرشده توسط مرکز آمار کانادا، میانگین درآمد هفتگی کانادایی‌ها در ماه ژانویه ۲۰۲۵ به ۱٬۲۹۴ دلار و ۲۶ سنت رسید که به معنای درآمد سالانه‌ای حدود ۶۷٬۳۰۰ دلار است. این رقم نسبت به ژانویه سال گذشته ۵.۵ درصد افزایش داشته و نشان از رشد نسبی درآمدها در سطح ملی دارد.
اما بررسی دقیق‌تر داده‌ها نشان می‌دهد که تفاوت چشمگیری در سطح دستمزدها میان استان‌ها و قلمروهای کشور وجود دارد، به‌گونه‌ای که شکاف درآمدی میان مناطقی با بالاترین و پایین‌ترین سطح حقوق به بیش از ۳۷٬۰۰۰ دلار در سال رسیده است—افزایشی ۳۰ درصدی نسبت به سال گذشته.
رتبه‌بندی حقوق بر اساس استان‌ها و قلمروها
مناطق بالاتر از میانگین کشوری:
- نوناووت: ۱٬۸۲۱٫۷۷ دلار در هفته (۹۴٬۷۳۲ دلار در سال)
- قلمروهای شمال غربی: ۱٬۸۱۴٫۰۹ دلار در هفته (۹۴٬۳۳۳ دلار در سال)
- یوکان: ۱٬۴۸۴٫۶۲ دلار در هفته (۷۷٬۲۰۰ دلار در سال)
- آلبرتا: ۱٬۳۶۸٫۰۷ دلار در هفته (۷۱٬۱۴۰ دلار در سال)
- انتاریو: ۱٬۳۲۹٫۷۵ دلار در هفته (۶۹٬۱۴۷ دلار در سال)
- بریتیش کلمبیا: ۱٬۲۹۹٫۹۹ دلار در هفته (۶۷٬۵۹۹ دلار در سال)
مناطق پایین‌تر از میانگین کشوری:
- نیوفاندلند و لابرادور: ۱٬۲۸۶٫۶۷ دلار در هفته (۶۶٬۹۰۷ دلار در سال)
- ساسکاچوان: ۱٬۲۶۲٫۰۵ دلار در هفته (۶۵٬۶۲۷ دلار در سال)
- کبک: ۱٬۲۳۷٫۵۲ دلار در هفته (۶۴٬۳۵۱ دلار در سال)
- نیوبرانزویک: ۱٬۱۸۲٫۲۵ دلار در هفته (۶۱٬۴۷۷ دلار در سال)
- مانیتوبا: ۱٬۱۶۴٫۵۳ دلار در هفته (۶۰٬۵۵۶ دلار در سال)
- نوا اسکوشیا: ۱٬۱۴۸٫۹۳ دلار در هفته (۵۹٬۷۴۴ دلار در سال)
- جزیره پرنس ادوارد (PEI): ۱٬۰۹۷٫۳۸ دلار در هفته (۵۷٬۰۶۴ دلار در سال)
در ماه ژانویه، قلمرو نوناووت با میانگین درآمد بیش از ۹۴٬۷۰۰ دلار در سال در صدر جدول قرار گرفت و جای قلمروهای شمال غربی را گرفت که در ماه دسامبر صدرنشین بودند. افزایش ۷ درصدی درآمدها در نوناووت طی یک سال گذشته احتمالاً به دلیل هزینه‌های بالای زندگی و شرایط کاری در مناطق دورافتاده است که کارفرمایان را ناچار به پرداخت دستمزدهای بالاتر کرده است.
در مقابل، جزیره پرنس ادوارد (PEI) پایین‌ترین میزان درآمد را در کشور ثبت کرد. اختلاف درآمد سالانه میان این منطقه و نوناووت به بیش از ۳۷٬۶۰۰ دلار می‌رسد.
آلبرتا با درآمد سالانه بیش از ۷۱٬۰۰۰ دلار همچنان در رتبه اول در میان استان‌ها باقی مانده است. حضور مشاغل پر‌درآمد در حوزه انرژی، نفت و گاز از دلایل اصلی این موقعیت محسوب می‌شود.
انتاریو نیز با میانگین درآمدی نزدیک به ۷۰٬۰۰۰ دلار در سال در جایگاه دوم استان‌ها قرار دارد که ناشی از رشد پایدار در بخش‌های مالی، مراقبت‌های درمانی و فناوری است.
استان‌های منطقه آتلانتیک از جمله جزیره پرنس ادوارد، نوا اسکوشیا و نیوبرانزویک همچنان در پایین‌ترین رده‌های جدول قرار دارند. هرچند که هزینه زندگی پایین‌تر در این مناطق، به‌ویژه در حوزه مسکن، تا حدی این شکاف درآمدی را جبران می‌کند.
در حالی‌که افزایش ۵.۵ درصدی درآمد نسبت به سال گذشته فراتر از نرخ تورم است، بسیاری از کانادایی‌ها هنوز تحت فشار قیمت‌های بالا برای اقلام اساسی، اجاره مسکن و خواروبار قرار دارند. همچنین رشد دستمزدها از دسامبر تا ژانویه تقریباً ثابت مانده که می‌تواند نشانه‌ای از کند شدن روند افزایش حقوق باشد.
در شرایطی که نرخ موقعیت‌های شغلی خالی نسبت به سال گذشته ۲۰.۶ درصد کاهش یافته است، رقابت برای یافتن مشاغل با درآمد مناسب افزایش یافته و بررسی تفاوت‌های منطقه‌ای می‌تواند ابزار مهمی برای تصمیم‌گیری درباره مهاجرت، تغییر شغل یا مذاکره برای افزایش حقوق باشد.
این داده‌ها تصویر روشنی از نابرابری درآمدی رو‌به‌رشد در کانادا ترسیم می‌کنند و نشان می‌دهند که با وجود رشد کلی درآمد، توزیع آن همچنان ناعادلانه و به شدت وابسته به منطقه جغرافیایی است.
