امسال هفتادمین سالگرد طوفان هیزل (Hazel)، بدترین طوفانی است که تاکنون تورنتو را تحت تأثیر قرار داده است. در ۱۵ اکتبر ۱۹۵۴، پیش‌بینی هواشناسی تنها خبر از باران می‌داد، اما آنچه به وقوع پیوست، یک فاجعه طبیعی بی‌سابقه بود که هنوز هم در خاطره‌ها باقی مانده است.
این طوفان اقیانوسی که در تعطیلات شکرگزاری به جنوب انتاریو رسید، منجر به سیل رودخانه‌های هامبر، دان و روژ شد و جوامع زیادی را نابود کرد. طوفان هیزل ۸۱ نفر را به کام مرگ کشاند که ۳۲ نفر از آنها تنها در خیابان ری‌مور (Raymore ) در امتداد رودخانه هامبر جان باختند، جایی که چندین خانه توسط سیلاب از بین رفت. این طوفان میلیون‌ها دلار خسارت به اموال وارد کرد که بخش زیادی از آن در خیابان ری‌مور متمرکز بود.
بخش ویران شده خیابان ری‌مور اکنون به پارکی تبدیل شده است و به عنوان بخشی از تلاش‌های کنترل سیلاب، سد کوچکی در نزدیکی محل حادثه ساخته شده است. بازماندگان این طوفان که اکنون بیشتر آنها در دهه ۸۰ زندگی خود هستند، هنوز هم خاطرات تلخ آن روزها را به یاد می‌آورند.
جان داوسون ۸۸ ساله که در روز طوفان ۱۹ ساله بود، می‌گوید: «این روز را هرگز فراموش نمی‌کنم زیرا تولد ۱۹ سالگی من بود. منتظر بودم تا با خانواده و دوستانم جشن بگیرم.» داوسون که در خیابان پارک‌ویو شماره ۶۸ در ویلودیل زندگی می‌کرد و در اوریلیا کار می‌کرد، در روز وقوع طوفان از محل کار خود به سمت تورنتو حرکت کرد.
او می‌گوید: «باران شدید می‌بارید و ما از وجود طوفان بی‌خبر بودیم. وقتی به سمت جنوب بزرگراه ۱۱ حرکت کردیم، با آبگرفتگی جاده‌ها مواجه شدیم و مجبور شدیم با احتیاط به سمت تورنتو حرکت کنیم.» داوسون و دوستانش موفق شدند قبل از بسته شدن بزرگراه به دلیل سیل به خانه برسند. او با وجود شرایط بد جوی، تصمیم گرفت با دوستانش برای نوشیدن مشروب به کلاب برود. اما وقتی به آنجا رسید، کلاب نیز زیر آب بود.
داوسون می‌گوید: «پس از بارش ۱۶ ساعته، هر رودخانه و جوی آبی طغیان کرده بود. جشن تولد من به‌طور کامل نابود شد.» او به یاد می‌آورد که ارتش برای کمک به بازسازی وارد عمل شد و واحدهای ذخیره ارتش از جمله واحد ۴۸ هایلندرز برای جستجوی اجساد به کار گرفته شدند.
دیوید توماس که در آن زمان ۱۱ ساله بود، می‌گوید: «ما در خانه‌ای آجری زندگی می‌کردیم و از طوفان ترسی نداشتیم. بعد از طوفان، همسایگان به کمک یکدیگر آمدند.»
هواشناسی کانادا در داده‌های خود، ۱۵ اکتبر ۱۹۵۴ را به عنوان روزی با بیشترین بارندگی در تورنتو ثبت کرده است. طوفان در طی ۴۸ ساعت ۲۸۵ میلی‌متر باران به همراه داشت. آنیا بوسگین که در آن زمان ۴ ساله بود، طوفان را به عنوان «یک استخر بزرگ شنا» به یاد می‌آورد و می‌گوید: «پدرم مرا به ایوان برد و طوفان‌ها را به من نشان داد. از آن زمان به طوفان‌ها علاقه‌مند شدم.»
لیندا گالاگر که در زمان طوفان ۹ یا ۱۰ ساله بود، از کنجکاوی خود برای مشاهده رویدادهای بیرون از خانه می‌گوید: «درختان عظیم و خطوط برق روی جاده افتاده بودند و تمیز کردن آن هفته‌ها طول کشید.»
تأثیرات طوفان هیزل باعث شد که قوانین جدیدی برای محدود کردن ساخت و ساز در مناطق سیلابی تصویب شود و پروژه‌هایی نظیر پروژه حفاظت از سیلاب بندرگاه تورنتو برای تغییر مکان سیلاب‌بندها و ایجاد فرصت‌های بازسازی آغاز شود.
طوفان هیزل تأثیر عمیقی بر نسل‌های مختلف کانادایی داشته و خاطرات آن هنوز هم در ذهن‌ها باقی مانده است.
