طبق گزارش سه‌ماهه دوم سازمان آمار کانادا، به ازای هر موقعیت شغلی خالی در این کشور، ۲.۴ نفر بیکار وجود دارد. تعداد فرصت‌های شغلی به‌طور پیوسته از سال ۲۰۲۲ که تقریباً یک میلیون فرصت شغلی خالی وجود داشت، کاهش یافته است. در آن زمان، یک‌سوم کسب‌وکارها با مشکل در استخدام نیروی کار مورد نیاز مواجه بودند و دو‌پنجم آنها در یافتن نیروی متخصص دچار مشکل بودند. همچنین، یک‌چهارم از کسب‌وکارها برای حفظ نیروهای خود تلاش می‌کردند.
اداره آمار کانادا اشاره می‌کند که دستمزدهای موجود ممکن است کمتر از آنچه کارجویان انتظار داشتند بوده و این امر منجر به محدودیت در جذب نیروی کار شده است. برخی کسب‌وکارها نیز با موجی از بازنشستگی کارگران سالمند مواجه شده‌اند.
از آن زمان، تعداد فرصت‌های شغلی کاهش یافته و نرخ بیکاری به ۶.۶ درصد رسیده است؛ در حالی که این نرخ در تابستان ۲۰۲۲ برابر با ۴.۸ درصد بود. در سه‌ماهه گذشته، تعداد فرصت‌های شغلی به ۵۸۰ هزار فرصت کاهش یافته که نسبت به یک میلیون فرصت قبلی، فاصله زیادی دارد.
این کاهش در تعداد فرصت‌های شغلی به‌ویژه در مشاغلی که نیاز به مدرک دیپلم یا کمتر داشتند، محسوس بوده است. بر اساس آمار، تعداد فرصت‌های شغلی در این دسته‌بندی ۳۰ درصد کمتر از سال گذشته بوده و ۷۰ درصد از کاهش کلی فرصت‌های شغلی را به خود اختصاص داده است.
مشاغل حوزه‌های فنی، حمل‌ونقل و تجهیزات بیشترین کاهش فرصت‌های شغلی را طی سال گذشته داشته‌اند. تا پایان سه‌ماهه دوم، تعداد فرصت‌های شغلی در این حوزه‌ها ۳۰ درصد کمتر از سال گذشته بوده است. بیشترین کاهش در شغل‌های حمل‌ونقل و رانندگی کامیون، کمک‌کارگران ساختمانی، و نصابان تجاری و مسکونی دیده شده است.
دلایل این وضعیت: دستمزد پایین و مشاغل نامطلوب
جیم استنفورد، اقتصاددان و مدیر مرکز آینده کار، بازار کار کانادا را «به‌طور غیرقابل قبول ضعیف» توصیف کرده است. او معتقد است که دولت و بانک مرکزی به شوک‌های اقتصادی ناشی از پاندمی بیش‌ازحد واکنش نشان داده‌اند.
استنفورد یادآور شد که در سال‌های اولیه پاندمی دولت کانادا عمدتاً مهاجرت و عملیات منظم چندین صنعت را متوقف کرد. با پایان محدودیت‌ها و برداشتن قرنطینه‌ها، تعداد فرصت‌های شغلی افزایش یافت، اما نیروی کار کانادا تغییر کرده بود.
او افزود: «کانادایی‌ها از کار دست نکشیدند. هنگامی که آن مشاغل ناپدید شدند، آنها به دنبال آموزش‌های بیشتر رفتند. و وقتی این مشاغل دوباره ظاهر شدند، بسیاری انتظار دستمزدهای بهتری داشتند.»
به دنبال این شرایط، دولت کانادا قوانین مربوط به برنامه کارگران موقت خارجی را تسهیل کرد. این برنامه به کسب‌وکارها اجازه می‌داد در غیاب نیروی کار کانادایی، کارکنان خارجی را استخدام کنند. این برنامه مورد انتقاد بین‌المللی قرار گرفته و حتی توسط سازمان ملل به‌عنوان «زمینه‌ای برای برده‌داری معاصر» توصیف شده است.
به منظور کاهش ورود کارگران خارجی، دولت لیبرال اعلام کرده که برنامه کارگران موقت خارجی را کاهش خواهد داد. استنفورد پیشنهاد می‌دهد که بانک مرکزی کانادا باید به کاهش نرخ بهره ادامه دهد تا هزینه‌های زندگی را کاهش داده و از بهبود اقتصادی پس از پاندمی حمایت کند.
او افزود: «اگر دولت بتواند نرخ بیکاری را کاهش داده و تعداد فرصت‌های شغلی را افزایش دهد، کارفرمایان دوباره از کمبود نیروی کار شکایت خواهند کرد.»
او می گوید اگر دفعه بعد این شکایت‌ها را از جانب کارفرمایان شنیدیم، باید آنها را نادیده بگیریم.
