بر اساس مطالعه‌ای که توسط مؤسسه شهروندی کانادا و هیئت کنفرانس کانادا اخیراً انجام شده است، مهاجران به کانادا به طور فزاینده‌ای این کشور را برای فرصت‌هایی بهتر در جاهای دیگر ترک می‌کنند.
در واقع، تعداد مهاجرانی که کانادا را ترک کرده‌اند، در سال‌های 2017 و 2019، سی و یک درصد بالاتر از میانگین ملی افزایش یافته است.
طبق این مطالعه، عواملی که بر مهاجرت تأثیر می‌گذارند عبارتند از: ادغام اقتصادی، احساس تعلق، نژادپرستی، مالکیت خانه یا کمبود آن و فرصت‌های اقتصادی در سایر کشورها.
در میان بحران مسکن مقرون به صرفه و سایر خدمات، مارک میلر، وزیر مهاجرت، در 1 نوامبر اعلام کرد که دولت فدرال قصد دارد هدف خود را برای پذیرش در سطح 500 هزار مقیم دائمی جدید در سال 2026 حفظ کند.
در روزهای پس از اعلام این خبر، ده‌ها نفر از افرادی که به عنوان مهاجر به کانادا آمده‌اند با سی‌تی‌وی نیوز تماس گرفته‌اند تا توضیح دهند که چرا تلاش‌های خود برای ساختن زندگی در اینجا را رها کرده‌اند و قصد دارند کانادا را ترک کنند.
اکثر پاسخ دهندگان گفتند که هزینه‌های بالای زندگی و رقابت برای مشاغل و مسکن مقرون به صرفه آنها را بر آن داشته تا برای آینده‌ای بهتر به فراتر از مرزهای کانادا نگاه کنند.
یکی از آنها جولیان کریستانچو در سال 2019، از کلمبیا به کانادا مهاجرت کرد و پس از پایان تحصیل در دوره منابع انسانی در انتاریو، یک شغل سطح ورودی (entry level) منابع انسانی با دستمزد ساعتی 17 دلار را آغاز کرد و پس از دو سال تصمیم به یافتن شغل جدیدی کرد.
او در ایمیلی به سی‌تی‌وی نوشت: «پس از حدود 50 درخواست شغلی و صرف ساعت‌های بی‌شمار برای آماده کردن رزومه و نامه‌های پوششی، تنها سه دعوتنامه به مصاحبه شغلی دریافت کرد. او گفت که طبق تجربه سیستم مهاجرتی کانادا در جذب افراد به این کشور خوب عمل می‌کند، اما تلاش چندانی برای موفقیت آنها در اینجا انجام نمی‌دهد.
یکی دیگر امیلسون خوزه، اهل هند، به مدت 10 سال در کانادا زندگی کرده است و فهمیده است که بسیاری از کانادایی‌ها نمی توانند نزدیک محل کارشان زندگی کنند، به این معنی که ده‌ها ساعت را در هر ماه صرف رفت و آمد می‌کنند.
او نیز در ایمیلی نوشته: «بنابراین به معنای واقعی کلمه، شما بیشتر وقتی را که انسان می‌تواند با خانواده خود سپری کند، در جاده‌ها و رفت و آمد می‌گذرانید.» خوزه دریافته است که از مهدکودک گرفته تا مسکن گرفته تا هزینه‌های روزانه خانه، هزینه زندگی در کانادا اساساً می‌تواند از درآمد یک خانواده بیشتر شود. او گفت که نگران است که چند دهه بعد رسیدن به خانه‌داری برای فرزندانش چقدر سخت‌تر خواهد بود.
او گفت: «هرچقدر هم که درآمد داشته باشید، دستمزد شما حتی هزینه‌ها را هم تامین نمی‌کند. خانواده‌ها به سختی سرشان را بالای آب نگه می‌دارند.»
«پس از 10 سال سختی، من اکنون یک شهروند کانادایی هستم که دیگر نمی‌خواهم در کانادا زندگی کنم.»
یک مهاجر دیگر سایکیران یلاوولا است که پس از دو سال تحصیل در رشته دندانپزشکی در هند در سال 2019 به همراه خانواده خود برای تحصیل به انتاریو آمد. یلاوولا در حین تحصیل در رشته مدیریت مراقبت‌های بهداشتی در کالج Conestoga شغلی در یک فرشگاه خرده فروشی پیدا کرد و در سال 2021، او و خانواده اش ساکنان دائمی کانادا شدند. در 16 ماه گذشته، یلاولا سخت تلاش کرده است تا شغلی مناسب‌تر بیابد اما تا کنون شانس با او یاری نکرده است.
او در ایمیلی به سی‌تی‌وی نوشته است: «من برای حدود 2000 موقعیت شغلی در تورنتو درخواست داده‌ام، اما تنها یک دعوت برای مصاحبه دریافت کرده‌ام. هزینه‌های بالای زندگی، به ویژه قیمت‌های سرسام آور مواد غذایی، همراه با تورم فعلی، تامین هزینه‌های زندگی را بسیار دشوار کرده است.»
یلاولا و خانواده‌اش علاوه بر تلاش برای گذراندن در شهری با یکی از بالاترین هزینه‌های زندگی در کانادا، متوجه شده‌اند که آب و هوای سرد کانادا هم بر سلامت جسمی و روحی آنها سخت تأثیر گذاشته است.
یلاوولا گفته است: «ترکیب این عوامل منجر به تجربه‌ای عمیقاً ناامید کننده و افسرده کننده شده است، نه فقط برای ما، بلکه برای بسیاری از مهاجران دیگر که با شرایط مشابهی روبرو هستند متأسفانه، این چالش‌ها ما را و همچنین چندین نفر دیگر را که می‌شناسیم، بر آن داشته که برای همیشه کانادا را ترک کنیم. این برای ما دردناک است که کشوری را ترک کنیم که در ابتدا با امید و آرزو و برای آینده‌ای بهتر انتخاب کردیم.»
مهاجری دیگر که از تجربه خود گفته، شاهرخ آل‌اسلام است که اصالتاً بنگلادشی است، و از سال 2011 در سن 18 سالگی برای تحصیل وارد کانادا شده است. او در دانشگاه آلبرتا موفق شد و چندین بورس تحصیلی دریافت کرد. پس از فارغ التحصیلی، او در شرکت آمازون در ونکوور مشغول به کار شد. با این حال، کانادا دیگر جذابیت سابق را برای اسلام ندارد و او آماده می‌شود تا به آمریکا برود، جایی که معتقد است درآمد بیشتری خواهد داشت و از قدرت خرید بیشتری برخوردار خواهد شد.
او در ایمیلی به سی‌تی‌وی نیوز گفته است: «(من) به زودی ونکوور را به مقصد سیاتل ترک خواهم کرد. آنجا حقوق‌ها بالاتر، مالیات‌ها پایین‌تر، خانه‌ها ارزان‌تر و دلار قوی‌تر است».
مهاجر دیگربرنارد دووال و همسرش هستند که در سال 2018 از آفریقای جنوبی به کانادا نقل مکان کردند و به مدت پنج سال تلاش کردند تا زندگی خود را در اینجا بسازند. دووال یک دوره تحصیلات تکمیلی را در روزنامه نگاری به پایان رساند و این زوج صاحب یک نوزاد شدند. در سال 2019، این خانواده کوچک ساکن ویندزور، به ونکوور برای زندگی بهتر نقل مکان کردند.
با این حال آنها با انزوای اجتماعی، هزینه‌های بالای زندگی و دورنمای رسیدن به سن پیری بدون پس‌انداز بازنشستگی کافی دست و پنجه نرم می‌کنند. آنها در آپارتمانی زندگی می‌کنند که پاسخگوی نیازهای آنها نیست، اما تمام آن چیزی بود که می‌توانستند تهیه کنند. در نهایت آنها از کانادا دست کشیدند.
دووال در ایمیلی نوشت: «همسر و دخترم از آن زمان به آفریقای جنوبی بازگشتند و من مجبور شدم در ونکوور بمانم و کار کنم تا بدهی‌هایی را که در طول پنج سال گذشته بار آورده بودیم را بپردازم.»
«ما از «رویای کانادایی» به شدت ناامید شده‌ایم. چیزی که یافتیم یک دولت پژمرده، نامطمئن و ضد طبقه کارگر است که از فروش وعده‌هایی که هرگز قصد عمل به آن را نداشته، خوشحال است».
سایر خوانندگانی که با سی‌تی‌وی تماس گرفتند، مشکلات مراقبت‌های بهداشتی و یک چشم انداز سیاسی نامطمئن را از دلایل ترک کانادا ذکر کرده‌اند، اگرچه مقرون به صرفه بودن هنوز یک موضوع رایج بود.
