کشف فسیل یک موجود عجیب پانصد میلیون ساله در کانادا
بیش از پانصد میلیون سال پیش، اقیانوس‌ها شاهد تغییرات عظیمی بودند. برخی موجودات تکامل پیدا کرده و پوسته سخت بیرونی برای خود ساختند. برخی دیگر به اندازه‌هایی غول آسا رسیدند که تا آن زمان هرگز دیده نشده بود. دلیل این امر، افزایش سطح اکسیژن در کره زمین بود که بالاخره به اندازه کافی برای زیستن موجودات پیچیده رسید. اما مهمترین رویداد، انفجار کامبرین (Cambrian Explosion) بود که طی آن، تعداد گونه‌های جانوری در اقیانوس‌ها به مدت ۱۰ میلیون سال به شدت افزایش یافت. این انفجار، پهنه وسیعی از اقیانوس آرام را به یک اکوسیستم مملو از حیات موجودات پیچیده تبدیل کرد.
برخی از گونه‌های جدید شباهت‌هایی به اجداد امروزی خود دارند، در حالی که برخی دیگر موجوداتی بیگانه به نظر می‌رسند که گویی ساکن سیاره‌ای دیگر بوده‌اند. یکی از این موجودات عجیب، entothyreos synnaustrus نام دارد. این جانور خاردار دارای پاهای کوتاه با چنگال و اندام‌هایی پر تحرک بوده و گونه‌ای کاملاً جدید و ناشناخته است.
در سال ۱۹۸۳، اعضای موزه سلطنتی انتاریو به رشته کوه‌های راکی کانادا سفر کرده و بستر عظیمی از فسیل‌ها را در جایی که اکنون پارک ملی یوهو (Yoho) واقع شده کشف کردند. بر اساس مقاله‌ای که در ۲۱ ژوئن در ژورنال «دیرینه شناسی سیستماتیک» (Systematic Palaeontology) منتشر شد، از آن زمان تاکنون حدود ۱۰ هزار فسیل در این محل یافت شده است. این مقاله همچنین اشاره می‌کند که به دلیل وجود فسیل یک موجود دریایی نرم تن شبیه به گل لاله، این منطقه در سال ۲۰۱۲ به نام «بستر گل لاله» (Tulip Beds) نامگذاری شده است.
تاکنون بیش از ۵۰ گونه جدید با استفاده از فسیل‌های یافت شده در «بستر لاله» شناسایی شده‌اند، اما برخی دیگر از فسیل ها همچنان ناشناخته باقی مانده بودند. فسیل موجودی به نام lobopodian نیز جزو فسیل‌های ناشناخته بود تا اینکه محققان اخیرا نگاه دقیق‌تری به آن انداختند. lobopodian متعلق به گروهی از جانوران با بدن‌های کشیده و پاهای کوتاه و فربه است (مانند کرم مخملی و خرس آبی). بر اساس این مطالعه، به نظر می‌رسد این موجود علاوه بر پاهایی در نیمه پشتی بدن، خارهایی نیز از بدنش بیرون زده بوده‌اند و همچنین اندام‌هایی شبیه به پر در قسمت جلویی بدن آن وجود داشته است.
طبق این مطالعه، طول این موجود حدود ۲ اینچ بوده و دارای ۱۱ جفت اندام یا lobopod است. محققان می‌گویند که نیمی از این اندام‌ها «بلند و باریک» و نیم دیگر «مخروطی شکل و ضخیم‌تر» بوده اند. همچنین اندامک‌های بلند با «خارهای بسیار کوتاه» پوشیده شده بوده‌اند و دو ردیف «خارهای بسیار بلند»، «خمیده» و «به شکل چنگک» و «شبیه به شکل حرف V» نیز بر روی آن‌ها وجود داشته است.
در دوران انفجار کامبرین، برخی از جانوران توانایی ایجاد اسکلت خارجی خود را به دست آوردند. این فرآیند به عنوان سخت پوسته شدن (sclerotization) شناخته می‌شود. بر اساس این مطالعه، موجودات دریایی از حالت نرم و انعطاف‌پذیر به موجوداتی شبیه به بندپایان امروزی مانند سخت پوستان و صدپایان تبدیل شدند.
تاکنون مشخص نبوده است که این تغییر تکاملی چگونه و چه زمانی رخ داده است، اما این کشف گونه جدید entothyreos synnaustrus در کانادا سرنخ‌هایی را در اختیار ما قرار می‌دهد. این جانور دارای بخش‌های نرم و سخت در بدن خود است که احتمالا می‌توان آن را به ریختن لایه بیرونی بدن نسبت داد. همچنین این گونه می‌تواند نشان دهنده آغاز تکامل پوسته‌های خارجی سخت باشد.
این مطالعه همچنین اشاره می‌کند که گونه جدید دارای «ناحیه بندی» است، به این معنی که بخش‌های مختلف بدن عملکردهای متفاوتی داشته‌اند که شباهت بیشتری به بندپایان دارد.
محققان می‌گویند: «به طور فرضی، این امر می‌توانست سخت پوسته شدن را به یک سازگاری ارتقا یافته تبدیل کند و به بندپایان ریخت شناسی کارآمد اما سفت و سختی ارائه دهد که با برخی از lobopodia قابل مقایسه است و این ویژگی می‌توانست به عنوان اساس تنوع عملکردی و ریخت شناسی فوق العاده آن‌ها تکامل یابد.»
