ایزابل بورزه از فوریه به دنبال کار تابستانی می‌گردد. اکنون که سال اول تحصیلات خود را در دانشگاه کنکوردیا در مونترال به پایان رسانده، به خانه خود در تورنتو بازگشته و همچنان به دنبال کار است. با افزایش هزینه‌ها، جستجوی او هر روز ضروری‌تر می‌شود.
ایزابل، ۱۸ ساله از تورنتو، در مصاحبه‌ای که با گلوب اند میل انجام داده است می‌گوید: «من به دنبال شغلی نیستم که پولی برای تفریح یا خوشگذرانی داشته باشم، حتی اگر دوست داشته باشم. این پول برای شهریه، اجاره و مواد غذایی سال آینده است.»
او تخمین می‌زند که تاکنون برای بیش از ۴۰ شغل درخواست داده است و تنها یکی از آنها به مصاحبه منجر شده است که در فروشگاه زنجیره‌ای استیپلز بوده است.
او می‌گوید: «من رفتم، رزومه‌ام را دادم و آنها بلافاصله با من یک مصاحبه کردند. مصاحبه خیلی خوب پیش رفت. اما هنوز پاسخی نگرفته‌ام و چند هفته از آن گذشته است.»
ناتان جنزن، معاون ارشد اقتصادی در رویال بانک کانادا می‌گوید این تابستان برای جوانانی که به دنبال کار هستند بسیار دشوار است. نرخ بهره بالا باعث شده که بسیاری از کارفرمایان تلاش کنند با کارکنان کمتر کار کنند و در نتیجه رقابت بین جویندگان کار بیشتر شده است.
جنزن می‌گوید: «این چالش‌برانگیز است و برای جوانان بیشتر از جمعیت عمومی چالش‌برانگیزتر است.»
در آوریل، آمار کانادا داده‌هایی منتشر کرد که نشان می‌دهد نرخ اشتغال جوانان به ۵۵ درصد کاهش یافته است که پایین‌ترین سطح از فوریه ۲۰۱۲ به این سو است.
نشانه‌ای دیگر از سختی بازار کار این است که در فوریه ۴۶۰۶۰ جوان بیمه بیکاری دریافت می‌کردند، در مقایسه با ۴۰۲۵۰ نفر در می ۲۰۲۳ که افزایش ۱۴.۴ درصدی را نشان می‌دهد.
دیلدار یورت، دانشجوی دانشگاه واترلو نیز به کار نیاز دارد تا اجاره و شهریه‌اش را بپردازد اما تاکنون موفق نبوده است. او می‌گوید: «فرآیند درخواست کار آنلاین وقت‌گیر و ناامیدکننده است.»
یورت می‌گوید: «آنها از شما می‌خواهند که آزمون‌های مهارت‌های خدمات مشتری را انجام دهید زیرا درخواست کار به آن نیاز دارد، اما سپس حتی به درخواست شما نگاه نمی‌کنند.»
هزینه‌های بالای زندگی باعث شده است که یورت از تابستان بدون دغدغه‌ای که زمانی برای افراد هم سن او چیزی معمول بود، دور باشد.
او می‌گوید: «اگر بخواهم با دوستانم بیرون بروم، باید دو بار فکر کنم زیرا قیمت‌ها واقعاً بالا هستند و حتی شغل‌های حداقل دستمزدی هم پاسخگوی هزینه‌ها نیست.»
ادلاید کوین هم که تاکنون برای تقریباً ۲۰ شغل درخواست داده، هیچ مصاحبه یا پاسخی دریافت نکرده است. او می‌گوید: «من گواهینامه Smart Serve را بلافاصله پس از پایان ترم در دانشگاه ترنت در پیتربورو، انتاریو، در آوریل گرفتم و شروع به پخش رزومه‌ام در رستوران‌های نزدیک خانه‌ام در تورنتو کردم و برای شغل‌ها در سایت‌هایی مانند Indeed درخواست دادم.»
او می‌گوید بسیاری از شغل‌هایی که درخواست داده، مانند باریستا در کافه‌ها، به دو سال تجربه نیاز دارند یا مدارکی که باید برای آنها پول خرج کند، مانند گواهینامه ایمنی غذا یا CPR.
او می‌گوید: «من هرگز تجربه نخواهم داشت اگر نتوانم شغلی پیدا کنم. اما احساس می‌کنم مردم مایل نیستند که آموزش دهند.»
هارولد پارسونز، مدیر اجرایی شرکت BGC در جنوب شرقی انتاریو می‌گوید اقتصاد سخت باعث شده که بسیاری از دانشجویانی که قبلاً از والدین خود برای پرداخت شهریه یا هزینه‌های آموزشی دیگر کمک می‌گرفتند، اکنون این حمایت را ندارند و برای پرداخت هزینه‌های روزمره خود با مشکل مواجه هستند، چه برسد به اینکه برای مدرسه پس‌انداز کنند.
او می‌گوید: «آنها واقعاً برای پرداخت صورتحساب‌های خود کار می‌کنند. آنها حتی قادر به پیش‌پرداخت هزینه‌های خود برای پاییز نیستند زیرا شرایط چنان چالش‌برانگیز است که آنها عملاً برای پرداخت هزینه‌های آن هفته کار می‌کنند.»
