رادون، یک گاز رادیواکتیو است که تقریباً در همه خانه‌های کانادایی یافت می‌شود و پژوهش جدیدی دوباره توجهات را به این عنصر نامرئی و بی‌بو جلب کرده است؛ چرا که این گاز دومین عامل اصلی سرطان ریه در کانادا محسوب می‌شود.
پژوهشگران دانشگاه کلگری، داده‌های میزان رادون را از ۷۵,۰۰۰ ساختمان مسکونی شهری و روستایی در سراسر کشور جمع‌آوری کردند. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که حدود ۱۰.۳ میلیون کانادایی در خانه‌هایی زندگی می‌کنند که سطح رادون در آن‌ها بالاتر از دستورالعمل‌های بهداشتی کانادا است. روش‌های مختلفی برای کاهش رادون در خانه وجود دارد. کیت‌های آزمایش رادون از وب سایت دولت کانادا قابل خریداری هستند و می‌توان از یک کارشناس برای بررسی میزان رادون در خانه کمک گرفت. در صورت بالا بودن سطح رادون، استفاده از سیستم‌های کاهش رادون توصیه می‌شود که این گاز رادیواکتیو را از محیط خانه بیرون می‌کشد.
رادون به‌صورت طبیعی در نتیجه تجزیه فلزات رادیواکتیو در سنگ‌ها، خاک و آب‌های زیرزمینی تشکیل می‌شود. این گاز از طریق شکاف‌ها و درزهای ساختمان به داخل خانه‌ها نفوذ می‌کند و افراد با تنفس آن در معرض این گاز قرار می‌گیرند. دکتر دورین عظیفه، متخصص سرطان، توضیح می‌دهد که «استنشاق سطح بالای رادون خطر ابتلا به سرطان ریه را با ایجاد آسیب‌های DNA در سطح سلولی افزایش می‌دهد.»
دکتر عظیفه همچنین به این نکته اشاره می‌کند که «بر اساس داده‌ها، تا ۴۰ درصد موارد سرطان ریه، ارتباطی با استعمال دخانیات ندارند.»
آخرین گزارش رادون در کانادا بیش از یک دهه پیش منتشر شده بود. در سال ۲۰۱۲، حدود هفت درصد از خانه‌ها دارای سطوحی بالاتر از میزان مجاز رادون بر اساس دستورالعمل‌های بهداشت کانادا بودند. امسال این میزان به ۱۷.۸ درصد افزایش یافته است. دکتر آرون گودرزی، محقق اصلی این مطالعه، نظریه‌ای برای توضیح این افزایش سطح رادون در خانه‌های سراسر کانادا دارد. او می‌گوید: «تغییراتی که در نحوه ساخت و ساز خانه‌ها ایجاد شده است، به ویژه بهبود عایق‌بندی و جلوگیری از ورود و خروج هوا، بدون توازن کافی بین جریان هوای تازه و خروج هوای کهنه، باعث تجمع رادون می‌شود.»
دکتر گودرزی افزود: «اگر (ورود و خروج هوا) به‌درستی متعادل نشود، خانه به‌طور طبیعی هوا را از زیرزمین به داخل خود می‌کشد که رادون از همین طریق وارد می‌شود.»
بر اساس یافته‌های این مطالعه، بیشتر خانه‌های روستایی دارای سطوح بالای رادون هستند و از هر چهار خانه، یک خانه در مناطق روستایی سطح بالایی از رادون دارد. این نسبت در شهرها کمتر است، به طوری که در شهر کلگری از هر شش خانه، یک خانه سطح رادون بالاتری از حد ایمن تعیین‌شده توسط وزارت بهداشت کانادا دارد.
