یک گزارش جدید نشان می‌دهد که فشار ناشی از نرخ‌های بهره بالاتر و فقدان مسکن مقرون‌به‌صرفه باعث می‌شود که اجاره‌کنندگانی که حداقل دستمزد تعیین شده فدرال و استانی را دریافت می‌کنند تقریباً در تمام نقاط کانادا از پس هزینه‌ها بر نیایند.
تجزیه و تحلیل مرکز سیاست‌های جایگزین کانادا (CCPA) که روز سه‌شنبه 17 جولای 2023 منتشر شد، بازارهای مسکن در کانادا را بر اساس «دستمزدِ اجاره» (Rental Wage) ارزیابی کرده است. دستمزدِ اجاره، دستمزد ساعتی مورد نیاز برای اجاره یک آپارتمان یک یا دو خوابه بدون هزینه کردن بیشتر از 30 درصد درآمد یک فرد است.
گزارش مرکز سیاست‌های جایگزین کانادا نشان می‌دهد که دستمزد اجاره مورد نیاز برای زندگی راحت در هر استان در کانادا بسیار بالاتر از حداقل دستمزد در آن مناطق است.
دستمزد اجاره مورد نیاز برای اجاره یک آپارتمان یک خوابه در انتاریو 25.96 دلار در ساعت است و برای یک واحد دو خوابه به 29.90 دلار افزایش می‌یابد. با این حال حداقل دستمزد استان 15.50 دلار در ساعت است که یکی از بالاترین دستمزدها در کانادا به حساب می‌آید.
نتایج در بریتیش کلمبا و آلبرتا نیز مشابه است. این در حالی است که کبک و نیوفاندلند و لابرادور کمترین شکاف بین اجاره و حداقل دستمزد را دارند. قلمروهای شمالی کانادا در تحلیل گنجانده نشده است.
بر اساس گزارش مرکز سیاست‌های جایگزین کانادا، در سطحی دقیق‌تر، 93 درصد محله‌های که داده‌های قابل‌اعتماد کافی برای گنجاندن در مطالعه داشتند، حداقل دستمزدی مطابق با دستمزد اجاره بازار نداشتند.
شاید تعجب آور نباشد که تورنتو و ونکوور به ویژه برای کارگرانی که حداقل دستمزد را دریافت می‌کنند غیرقابل تحمل هستند. دستمزد اجاره در این شهرها بیش از دو برابر حداقل دستمزد استانی است، به این معنی که دو کارگر تمام وقت که حداقل دستمزد را دریافت می‌کنند نمی‌توانند هزینه یک آپارتمان یک خوابه متوسط را با هم در شهرها پرداخت کنند.
دیوید مک‌دانلد، اقتصاددان ارشد مرکز سیاست‌های جایگزین کانادا و یکی از نویسندگان گزارش، می‌گوید برای والدین مجردی که در برخی از گران‌ترین بازارهای مسکن کانادا با حداقل دستمزد کار می‌کنند، دستمزد اجاره آپارتمان‌های دو خوابه دور از دسترس است و تمام خانواده‌ها را مجبور به گرفتن خانه‌های یک خوابه می‌کند.
