کانادا که به خاطر مناظر خیره کننده و جنگل‌های وسیع خود مشهور است، مدت هاست با چالش آتش‌سوزی جنگلی دست و پنجه نرم می‌کند. از جنگل‌های انبوه شمالی بریتیش کلمبیا گرفته تا علفزارهای وسیع در پریری، اکوسیستم‌های متنوع این کشور در طول ماه‌های گرم و خشک تابستان اغلب در شعله‌های آتش می‌سوزند. همانطور که جوامع در سراسر کشور خود را برای یک فصل دیگر آتش سوزی آماده می‌کنند، لازم است عمیق‌تر به تعامل پیچیده عواملی که این دوزخ‌های مخرب را پدید می‌آورند، بپردازیم.
بر اساس آخرین گزارش وزیر مدیریت اضطراری بریتیش کلمبیا، بووین ما Bowninn Ma، وضعیت به سرعت در حال تغییر است و هفت دستور تخلیه و پنج هشدار در این استان صادر شده است و تقریباً 4700 نفر از ساکنان را آواره کرده است.
شدت آتش سوزی‌ها مشهود است و 130 آتش سوزی فعال گزارش شده است که 14 مورد از آنها خارج از کنترل تلقی می‌شوند. در آلبرتا، وضعیت به همان اندازه وخیم است چرا که بادهای شدید آتش‌سوزی را به سمت شهر فورت مک موری نزدیک می‌کند و هزاران نفر دیگر را در آنجا مجبور به تخلیه لانه و کاشانه خود کرده است.
شدت فصل جاری آتش‌سوزی‌های جنگلی با اثرات ماندگار فصل رکوردشکن 2023 ترکیب می‌شود، زمانی که 6551 آتش‌سوزی نزدیک به 46 میلیون جریب جنگل را در سراسر کانادا سوزاند. بسیاری از آتش‌سوزی‌هایی که در حال حاضر شعله‌ور هستند از فصل گذشته شروع شده‌اند و به عنوان «آتش‌های زامبی» در طول زمستان معتدل پارسال به حیات مخرب خود ادامه داده‌اند.
دانشمندان تداوم این آتش‌سوزی‌ها را به شرایط خشکسالی و دمای گرم‌تر زمستان نسبت می‌دهند که باعث تسهیل آتش سوزی در زیر برف می‌شود. سونیا لِوِرکاس، دانشمند اکوسیستم و آتش نشان در بریتیش کلمبیا، بر شدت خشکسالی تاکید می‌کند و این وضعیت را نتیجه آن می‌داند.
شرایط آب و هوایی
یکی از کاتالیزورهای اصلی اپیدمی آتش سوزی در کانادا، آب و هوای خشک آن است. جغرافیای این کشور طیف وسیعی از اکوسیستم‌ها را در بر می‌گیرد که هر کدام در معرض درجات مختلفی از خشکی و گرما هستند. جنگل‌های شمالی که در سراسر نواحی شمالی کشور گسترده شده‌اند، آسیب‌پذیر هستند. در اینجا، دوره‌های طولانی هوای گرم و خشک شرایطی را ایجاد می‌کند که سوخت کافی برای شعله‌ور شدن و گسترش سریع آتش‌سوزی‌های جنگلی فراهم می‌کند.
در حالی که پدیده های طبیعی مانند صاعقه نقش مهمی در ایجاد آتش سوزی ایفا می‌کنند، فعالیت های انسانی را نمی‌توان نادیده گرفت. آتش‌های کمپ به حال خود رها شده، سیگارهای دور انداخته شده، عملیات صنعتی و حتی آتش‌سوزی هر ساله به شعله‌ور شدن آتش‌های بی‌شماری کمک می‌کنند. دور بودن بسیاری از مناطق، تلاش‌های اطفای حریق را پیچیده‌تر می‌کند و به آتش‌ها اجازه می‌دهد قبل از شناسایی و مهار شتاب بیشتری پیدا کنند.
تاثیر مدیریت جنگل
دهه‌ها سیاست اطفاء حریق به طور ناخواسته مشکل آتش‌سوزی در کانادا را تشدید کرده است. در حالی که هدف حفاظت از جوامع و منابع ارزشمند چوب بود، سرکوب آتش سوزی‌های طبیعی در ده‌های گذشته منجر به تجمع پوشش گیاهی قابل اشتعال در بسیاری از جنگل‌ها شده است. این تجمع، همراه با شرایط خشکسالی ناشی از تغییرات آب و هوایی سال‌های اخیر، شرایطی عالی برای آتش‌سوزی‌های شدیدتر و مخرب‌تر در هنگام وقوع ایجاد کرده است.
نقش تغییر اقلیم
شاید مهم‌ترین عاملی که خطر آتش سوزی در کانادا را تشدید می‌کند، شبح تغییرات آب و هوایی باشد. افزایش دما، الگوهای بارندگی تغییر یافته و فصول طولانی آتش‌سوزی همگی با تغییرات آب و هوایی ناشی از فعالیت‌های انسانی مرتبط هستند. این تغییرات نه تنها شرایط مساعدتری را برای آتش‌سوزی‌های جنگلی ایجاد می‌کنند، بلکه استراتژی‌ها و زیرساخت‌های اطفای حریق موجود را نیز به چالش می‌کشند.
تلاش‌ها برای مبارزه با آتش‌سوزی‌های جنگلی در کانادا رویکردی چند جانبه را در بر می‌گیرد. از اقدامات پیشگیرانه از آتش سوزی گرفته تا بهبود شیوه‌های بهتر مدیریت جنگل، ذینفعان به طور خستگی ناپذیری برای کاهش تأثیر این رویدادهای ویرانگر تلاش می‌کنند. سیستم‌های تشخیص زودهنگام، کمپین‌های آموزشی عمومی و سرمایه‌گذاری در قابلیت‌های اطفای حریق، همگی نقش‌های مهمی در حفاظت از جوامع و اکوسیستم‌ها از ویرانی‌های آتش‌سوزی ایفا می‌کنند.
