آیا از استاندارد زندگی در کانادا کاسته میشود؟
با وجود بهبود سریع اقتصادی پس از پاندمی، بر اساس یک پیشبیی جدید استاندارد زندگی کانادا در سه دهه آینده در رتبه آخر در میان اقتصادهای بزرگ جهانی قرار خواهد گرفت.
گزارش جدید TD Economics میگوید به نظر میرسد که یک بهبود اقتصادی قوی پس از پاندمی در جریان است، با این حال عملکرد ضعیف استاندارد زندگی، کانادا را در میان اقتصادهای پیشرفته جهان، در رتبه آخر قرار داده است.
مارک ارکولائو، اقتصاددان TD، میگوید: «رشد اقتصادی لزوماً مساوی با رونق اقتصادی نیست.»
در ظاهر رشد اقتصادی کانادا سالم به نظر میرسد. مهاجرت و رشد جمعیت «فوق العاده» به بهبود سریع فعالیتهای پس از پاندمی، به ویژه در مصرف و بازار مسکن کمک کرده است.
با این حال در صحنه جهانی، کانادا یکی از معدود اقتصادهای پیشرفتهای است که استاندارد زندگی قبل از پاندمی خود را که با تولید ناخالص داخلی واقعی سرانه سنجیده میشود، احیا نکرده است.
معیار استاندارد زندگی در نه ماه گذشته کاهش یافته است و گزارش بانک TD پیشبینی میکند تا پایان سال 2024 به کاهش ادامه دهد. همچنین سازمان همکاری و توسعه اقتصادی OECD پیشبینی میکند که کانادا در میان اعضای این سازمان آخرین رتبه را از نظر رشد تولید ناخالص داخلی سرانه واقعی تا پایان سال 2060 خواهد داشت.
مارک ارکولائو میگوید: «در آغاز دهه 1980 تولید ناخالص داخلی سرانه کانادا تقریباً 4000 دلار آمریکا بیشتر از میانگین اقتصادهای پیشرفته بود، اما در سال 2000 این برتری کاملاً از دست رفت. در آن سال تولید ناخالص داخلی سرانه ایالات متحده بیش از 8000 دلار از کانادا بیشتر بود.»
ارکولائو میگوید که عوامل متعددی در این زمینه دخیل هستند: «مشکل اصلی این موضوع، کاهش بهره وری است، چیزی که کانادا سالهاست با آن دست و پنجه نرم میکند.»
از جمله عوامل دیگر میتوان کاهش سرمایهگذاریهای تجاری در ساختمانها، ماشینآلات و مالکیت معنوی در هشت سال گذشته و کاهش طولانیمدت هزینههای تحقیق و توسعه که منجر به «شکاف نوآوری» شده است اشاره کرد.
سرمایهگذاری کانادا در تحقیق و توسعه دائماً در حال کاهش بوده است، در حالی که سایر کشورهای G7 به درجات مختلف افزایش یافته است.
اقتصاد کانادا همچنین شامل تعداد نسبتاً زیادی شرکتهای کوچک است که تمایل به صادرات و سرمایه گذاری کمتری نسبت به شرکتهای بزرگ دارند. مقررات ناکارآمد و سیاستهای مالیاتی از دیگر عواملی هستند که از آنها به عنوان مانع بهره وری و نوآوری یاد میشود.
برخی استانها نسبت به سایر استانها وضعیت بهتری دارند. آلبرتا، ساسکاچوان و نیوفاندلند و لابرادور نفت خیز به دلیل هزینه در بخش انرژی بالاترین سطح تولید ناخالص داخلی سرانه را دارند.