یک مطالعه جدید در کانادا نشان داده است که احساس افسردگی، همراه با زندگی در یک محله محروم، ممکن است منجر به پیری زودرس شود.
این مطالعه که به داوری همتا رسیده است، و روز دوشنبه در ژورنال Gerontology, Series A: Biological Sciences and Medical Sciences منتشر شد، به این نکته اشاره می‌کند که چگونه افسردگی و زندگی در یک محیط شهری با نابرابری‌های مادی و اجتماعی بیشتر، می‌تواند بر روند پیری افراد تأثیر بگذارد.
محققان دانشگاه مک‌مستر در همیلتون، که نویسندگان این مطالعه هستند می‌گویند که این امر ممکن است «حتی بدون در نظر گرفتن عوامل خطر سلامت و رفتاری در سطح فردی، مانند مشکلات مزمن سلامت و رفتارهای بهداشتی ضعیف» رخ دهد.
پارمیندر راینا سرپرست تیم تحقیقاتی،پروفسور دپارتمان روش‌های تحقیق پزشکی در دانشگاه مک‌مستر، می گوید: «نتایج این تحقیق به شواهد فزاینده‌ای می‌افزاید که زندگی در مناطق شهری با سطوح بالاتر محرومیت و داشتن علائم افسردگی هر دو با پیری زودرس بیولوژیکی مرتبط هستند.»
محققان از داده های اپی ژنتیک 1445 نفر استفاده کردند که در مطالعه طولانی مدت کانادایی در مورد پیری ثبت‌نام کرده بودند.
این مطالعه به عنوان بررسی چگونگی تاثیر تغییر عوامل بیولوژیکی، پزشکی، روانشناختی، اجتماعی، سبک زندگی و اقتصادی بر سلامت افراد با افزایش سن توصیف شده است.
محققان می‌گویند که محرومیت بیشتر محله «خطر مرگ» را تقریباً یک سال افزایش می‌دهد، اما تاثیر افسردگی بر پیری را بدتر نمی‌کند. به عبارت دیگر، هر دو به طور مستقل با پیری زودرس مرتبط بودند.
