در سی و پنجمین سالگرد کشتار پلی‌تکنیک مونترال، مراسمی به یاد ۱۴ زن جوانی که در تیراندازی وحشیانه سال ۱۹۸۹ کشته شدند، برگزار شد.
تاریخچه این اتفاق شوم
در ششم دسامبر سال ۱۹۸۹، سایه شوم خشونت جنسیتی بر دانشگاه پلی‌تکنیک مونترال افتاد و قلب کانادا را به درد آورد. مارک لپین، با انگیزه‌ای پلید و تفنگی در دست، به دانشگاه رفت. او با جداسازی زنان از مردان، آغازگر خونریزی هولناکی شد که ۱۴ جان (13 دانشجوی زن و یک استاد زن) را گرفت و ده‌ها نفر دیگر را در اندوه مجروح کرد.
این فاجعه، نه تنها یک تیراندازی، بلکه نمادی از نفرت عمیق علیه زنان بود. لپین، در اقدامی تروریستی و زن‌ستیزانه، فریاد اعتراضی علیه فمینیسم را سر داد و جامعه را به تأمل درباره ریشه‌های خشونت علیه زنان واداشت.
حادثه پلی‌تکنیک، زخم عمیقی بر پیکر جامعه کانادا بر جای گذاشت و بهانه‌ای شد تا قوانین سختگیرانه‌تری برای کنترل سلاح تصویب شود و اقدامات جدی‌تری برای مبارزه با خشونت علیه زنان صورت گیرد. از آن پس، ششم دسامبر به عنوان روز ملی یادبود و اقدام علیه خشونت علیه زنان نامگذاری شد تا یاد قربانیان این فاجعه گرامی داشته شود و جامعه برای ریشه‌کن کردن این معضل تلاش کند.
اگرچه برخی تلاش کردند تا انگیزه‌های لپین را به کودکی پر از رنج یا جنون فردی محدود کنند، اما بسیاری بر این باورند که این حادثه ریشه در مسائل اجتماعی گسترده‌تر، از جمله تبعیض جنسیتی و خشونت ساختاریافته علیه زنان دارد.
کشتار پلی‌تکنیک، زنگ خطری بود که جامعه را بیدار کرد. این حادثه نشان داد که خشونت علیه زنان، نه یک پدیده فردی، بلکه یک معضل اجتماعی است که نیازمند توجه و اقدام جمعی است.
در سال‌های پس از این فاجعه، تغییرات قابل توجهی در رویکرد پلیس و خدمات اورژانس در مواجهه با حوادث تیراندازی رخ داد. این تغییرات، منجر به کاهش تلفات در حوادث مشابه شد و نشان داد که با اقدامات به موقع و هماهنگ می‌توان از وقوع فجایع مشابه جلوگیری کرد.
مراسم یادبود در کوه رویال مونترال
نخست‌وزیر جاستین ترودو و والری پلانت، شهردار مونترال، هر دو به یاد قربانیان گل‌های رز سفیدی را نثار کردند. فرانسوآ لگو، نخست‌وزیر کبک، و ده‌ها سیاستمدار دیگر نیز در این مراسم حضور داشتند.
لگو گفت: «اگر زنی را دیدید که از هر نوع خشونت رنج می‌برد، باید شجاعت داشته باشید و آن را محکوم کنید. هیچ بهانه‌ای برای افراد خشن وجود ندارد.»
نخست‌وزیر ترودو در این مراسم گفت: «امشب، هم‌زمان با سی‌وپنجمین سالگرد قتل 14 زن که تنها به دلیل زن بودن در مدرسه پلی‌تکنیک کشته شدند، به یاد می‌آوریم که در سال‌های پس از آن نیز بسیاری دیگر از زنان قربانی خشونت شده‌اند و این باید متوقف شود».
برای یازدهمین سال متوالی، 14 پرتو آبی بر فراز آسمان کوه رویال روشن شد و اسامی قربانیان توسط دو دانشجوی مهندسی مدرسه پلی‌تکنیک بلند خوانده شد. اما امسال برای نخستین بار، یک پرتو صورتی نیز به یاد زنان قربانی زن‌کشی در سال‌های پس از این حادثه به آسمان تابید.
ژوهان تروزدل، دوست ناتالی کُروتو که یکی از قربانیان این کشتار زن‌ستیزانه بود، گفت: «این چیزی است که باید همیشه به یاد داشته باشیم. این بسیار سخت است و ما باید به تلاش‌هایمان برای جلوگیری از زن‌کشی و همچنین کنترل بهتر سلاح در کانادا ادامه دهیم.»
بر اساس آمار رصدخانه زن‌کشی کانادا (CFOJA)،170 زن در سال جاری در کانادا قربانی زن‌کشی شده‌اند که چهار نفر از آن‌ها تنها در ماه جاری جان خود را از دست داده‌اند.
سرژ سنت-آرنو، برادر آنی سنت-آرنو، یکی از قربانیان کشتار پلی‌تکنیک، گفت: «امسال تمرکز بر این است که تأکید کنیم هر سال زنان بیشتری کشته می‌شوند. مراسم امسال در مقایسه با سال گذشته، حالتی جدی‌تر و تأثیرگذارتر داشت.»
اضافه شدن اجرای گروه کر به همراه لحظاتی از سکوت که بسیاری از حاضران، از جمله شهردار مونترال، والری پلانت را به گریه انداخت، از تفاوت‌های مراسم امسال بود.
