جیسون استنلی، استاد فلسفه دانشگاه یَیل و نویسنده کتاب چگونه فاشیسم کار می‌کند: سیاست «ما» و «آن‌ها»، اعلام کرده است که به دلیل نگرانی از وضعیت نابسامان سیاسی ایالات متحده، این کشور را ترک کرده و در دانشگاه تورنتو، در دانشکده «مانکِ» روابط بین‌الملل و سیاست عمومی، به کار خواهد پرداخت.
او در گفت‌وگویی با وب‌سایت Daily Nous اظهار داشت که این تصمیم را برای تأمین آینده‌ای بهتر برای فرزندانش در کشوری گرفته است که «به سمت یک دیکتاتوری فاشیستی متمایل نشده باشد».
استنلی همچنین اشاره کرد که اتفاقات اخیر در دانشگاه کلمبیا، او را به پذیرش این پیشنهاد سوق داد. هفته گذشته، دانشگاه کلمبیا تحت فشار دولت ترامپ، تغییراتی را پذیرفت تا ۴۰۰ میلیون دلار کمک فدرال خود را حفظ کند. این تغییرات شامل محدودیت‌های شدیدتر بر اعتراضات دانشجویی، افزایش قدرت نیروهای امنیتی در پردیس دانشگاه، و انجام بررسی‌های داخلی در برخی رشته‌های دانشگاهی از جمله مطالعات خاورمیانه بود.
او که پیشتر در باره گسترش فاشیزم در آمریکا و غرب هسدار داده بود با اشاره به این مسئله گفت: «وقتی دیدم کلمبیا به‌طور کامل تسلیم شد و به این منطق متوسل شد که بهتر است در سکوت عمل کنیم تا هدف قرار نگیریم، متوجه شدم که این طرز فکر یعنی پذیرش این واقعیت که برخی دانشگاه‌ها هدف حمله قرار خواهند گرفت، و دیگران فقط تلاش می‌کنند که یکی از آن‌ها نباشند. اما این راهبردی شکست‌خورده است.»
استنلی تأکید کرد: «باید همه دانشگاه‌ها با هم متحد شوند و اعلام کنند که حمله به یک دانشگاه، حمله به همه دانشگاه‌هاست. شاید این نبرد را ببازید، اما قطعاً اگر بدون مبارزه تسلیم شوید، بازنده خواهید بود.»
او ادامه داد: «واکنش دانشگاه‌های دیگر به این اتفاقات آن‌قدر قوی نبود که مرا دلگرم کند. دیدم که ییل نیز در تلاش است که هدف حمله قرار نگیرد، اما این روش، محکوم به شکست است.»
هرچند او نگران آزادی علمی خود در دانشگاه ییل نبود، اما فضای کلی ضدیت با دانشگاه‌ها بر تصمیمش تأثیر گذاشت. او از همکاران خود در ییل که با این حملات مقابله می‌کنند تمجید کرد و گفت که دلش می‌خواست در کنار آن‌ها بماند و مبارزه کند. اما سپس افزود: «اگر شما یک شهروند آمریکایی نباشید، چگونه می‌توانید آزادانه سخن بگویید؟ و اگر غیرآمریکایی‌ها نتوانند آزادانه سخن بگویند، چه زمانی نوبت به شهروندان آمریکایی خواهد رسید؟ این اجتناب‌ناپذیر است.»
پس از انتشار این خبر، بسیاری در شبکه‌های اجتماعی واکنش نشان دادند. نیکول هانا-جونز، روزنامه‌نگار و خالق پروژه ۱۶۱۹، در پلتفرم Bluesky نوشت: «وقتی پژوهشگران متخصص در زمینه فاشیسم و اقتدارگرایی، دانشگاه‌های آمریکا را به دلیل وخامت اوضاع سیاسی ترک می‌کنند، باید واقعاً نگران شد.»
دانشگاه ییل در بیانیه‌ای اعلام کرد که این دانشگاه همچنان خانه‌ای برای اساتید برجسته‌ای است که به پیشبرد دانش و آموزش متعهد هستند. در این بیانیه آمده است: «ییل به جامعه علمی جهانی خود افتخار می‌کند، چه آن‌هایی که همچنان در این دانشگاه فعالیت دارند و چه آن‌هایی که مسیر حرفه‌ای خود را در جای دیگری ادامه می‌دهند. اساتید به دلایل مختلفی درباره آینده حرفه‌ای خود تصمیم می‌گیرند و دانشگاه به همه این تصمیم‌ها احترام می‌گذارد.»
استنلی اخیراً در گاردین مقاله‌ای نوشته است که در آن به سیاست جدید وزارت آموزش ایالات متحده پرداخته است. طبق این سیاست، تدریس موضوعاتی مانند نژادپرستی سیستماتیک می‌تواند نقض حقوق مدنی تلقی شود. او این دستور را گامی در مسیر «اقتدارگرایی در عرصه آموزش» دانسته است.
او تصریح کرد که در سال ۲۰۱۷ نیز به خروج از آمریکا فکر کرده بود، اما دور دوم ریاست جمهوری ترامپ را «قطعاً» بدتر از دور اول دانست.
با این حال، او مهاجرت خود را «فرار» تلقی نکرده و گفت: «این تصمیم را نه به عنوان ترک آمریکا، بلکه به عنوان پیوستن به کانادا می‌بینم؛ کشوری که همچون ییل، هدف حملات ترامپ قرار گرفته است.»
در نهایت، استنلی خروج خود از آمریکا را با ترک آلمان در دهه ۱۹۳۰ مقایسه کرد و گفت:
تا حدی، این مثل ترک آلمان در سال‌های ۱۹۳۲، ۱۹۳۳ یا ۱۹۳۴ است. این تصمیم برایم یادآور سنت خانوادگی‌ام است؛ همان‌طور که مادربزرگم در سال ۱۹۳۹، پدرم را از برلین خارج کرد.
همچنین تیموتی اسنایدر، تاریخ‌دان برجسته و نویسنده کتاب راهی به سوی بیآزادی: روسیه، اروپا، آمریکا، نیز اعلام کرد که وی و همسرش مارسی شور، نویسنده کتاب شب اوکراینی: تاریخچه‌ای نزدیک از انقلاب، دانشگاه ییل را به مقصد دانشگاه تورنتو ترک خواهند کرد.
اسنایدر، که به عنوان رئیس جدید تاریخ مدرن اروپا در دانشکده مانک منصوب خواهد شد، اظهار داشت که این تصمیم را به دلایل شخصی و پیش از انتخابات گرفته است و هیچ نارضایتی از دانشگاه ییل ندارد. با این حال، مارسی شور، که در تورنتو کرسی تاریخ فکری اروپا را در اختیار خواهد گرفت، اظهار داشت که تصمیم آن‌ها علاوه بر مسائل شخصی، به شرایط سیاسی آمریکا نیز مرتبط بوده است.
دانشگاه ییل در واکنش به خروج این اساتید اعلام کرد که همچنان به عنوان خانه‌ای برای اساتید برجسته جهانی باقی خواهد ماند و تصمیمات اساتید برای ادامه مسیر حرفه‌ای خود را محترم می‌شمارد.
