کانادا در بحران اجاره مسکن قرار دارد و خانه‌های مقرون به صرفه با سرعت نگران‌کننده‌ای در سراسر کشور ناپدید می‌شوند. بر اساس تجزیه و تحلیل سی‌بی‌سی نیوز از بیش از 1000 محله در سراسر شهرهای بزرگ کانادا، تنها کمتر از یک درصد واحده‌های اجارهای خالی برای اجاره‌کنندگان کانادایی مقرون به صرفه است.
به طور کلی، مسکن استیجاری مقرون به صرفه به مسکنی اطلاق می‌شود که خانوارهایی با درآمد کم تا متوسط بتوانند، بدون اینکه مجبور شوند بخش زیادی از درآمد خود را صرف اجاره و خدمات آب و برق کنند، توانایی اجاره آن را داشته باشند.
یکی از استانداردهای رایج برای تعریف مسکن اجارهای مقرون به صرفه «قانون 30 درصد» است که بیان می‌کند خانوارها نباید بیش از 30 درصد از درآمد ناخالص خود را صرف اجاره و خدمات آب و برق کنند. این قانون اغلب توسط سیاست گذاران و حامیان مسکن برای ارزیابی مقرون به صرفه بودن مسکن اجارهای و تعیین صلاحیت برای برنامه‌های مسکن ارزان قیمت استفاده می‌شود.
برای سنجش میزان بحران اجاره مسکن، سی‌بی‌سی نیوز داده‌های سرشماری سال 2021 را با جدیدترین یافته‌های بررسی بازار اجاره شرکت وام مسکن و مسکن کانادا، که در اکتبر 2023 انجام شد، ترکیب کرد.
داده های اجاره شرکت وام مسکن و مسکن کانادا مناطق شهری با بیش از 100000 نفر را پوشش می‌دهد. سی‌بی‌سی نیوز همه آنها را تجزیه و تحلیل کرد و نمودار زیر را ارائه کرده است.
تورنتو یکی از مناطق شهری است که کمترین درصد خانه‌های دو خوابه خالی و مقرون به صرفه را دارد.
با کاهش در دسترس بودن واحدهای اجارهای مقرون به صرفه، هزینه‌های اجاره در سال‌های اخیر در سراسر کانادا افزایش یافته است. از سال 2018، متوسط اجاره بها برای یک خانه دو خوابه 70 درصد سریع‌تر از دستمزدها افزایش یافته است.
برای کانادایی‌های کم درآمد، این به معنای گزینه‌های مسکن کمتر است. در اکتبر 2023، در 35 منطقه شهری که سی‌بی‌سی نیوز تجزیه و تحلیل کرد، تنها 1400 خانه مجردی یا یک خوابه خالی بود و در محله‌هایی قرار داشتند که کارگران تمام وقت حداقل دستمزد می‌توانستند بپردازند. این میزان معادل 0.09 درصد از کل واحدهای اجارهای مجردی یا یک خوابه است.
برای خانواده‌ها نیز یافتن مکانی مناسب برای زندگی دلهره آور است. اجاره با چند اتاق خواب به همان اندازه کمیاب است که گران است. تنها 14000 واحد با دو اتاق خواب یا بیشتر به طور بالقوه خالی و مقرون به صرفه برای درآمد متوسط خانواده‌هایی بود که در یک مکان اجارهای زندگی می‌کردند. برای خانواده‌های تک والد، این تعداد فقط به 7200 کاهش می‌یابد. این به ترتیب معادل 0.5 درصد و 0.3 درصد از کل واحدهای اجارهای با دو اتاق خواب یا بیشتر است. باز هم، این اعداد مجموع تمام مناطق شهری است که بیش از 30 میلیون کانادایی در آن زندگی می‌کنند.
نرخ خانه خالی برای یک خانه دو خوابه در اکتبر 2023 تقریباً 1.7 درصد بود، که به این معنی است که کمبود مسکن وجود دارد.
وضعیت در همه استان‌ها ناپایدار است. در پنج سال گذشته، اجاره‌بها در نوا اسکوشیا، نیوبرانزویک و آلبرتا تقریباً دو برابر سریع‌تر از دستمزدها افزایش یافته است. همه استان‌ها دارای نرخ خالی کمتر از آستانه مورد نیاز مسکن هستند.
استیو پومروی، مشاور اجرایی و استاد صنعت در موسسه شواهد مسکن کانادایی در دانشگاه مک‌مستر، می‌گوید رشد سریع جمعیت کانادا، که بخشی از آن به دلیل مهاجرت موقت به وجود آمده است، تقاضا برای واحدهای اجارهای را افزایش داده است. دولت فدرال در حال حاضر در تلاش است تا با تعیین سهمیه تعداد ویزا، وضعیت را مدیریت کند، که در دراز مدت کمک خواهد کرد.
کوین هیوز، اقتصاددان ارشد شرکت وام مسکن و مسکن کانادا (CMHC) می‌گوید: «با این حال، مهم است که تاکید کنیم که مهاجرت تنها عامل نیست. در برخی از بازارها، عرضه افزایش یافته است، اما بیشتر در مقیاس بالا. اما برای اجاره‌های مقرون به صرفه، این یک سوال دیگر است. و اینجاست که بزرگترین مشکل نهفته است.» علاوه بر این، صنعت ساخت و ساز با کمبود نیروی کار و تورم بالا دست و پنجه نرم می‌کند که باعث افزایش هزینه‌های مصالح می‌شود.
