تحقیقات جدید نشان می‌دهد انسان‌های نخستین در قاره‌های آمریکای شمالی و جنوبی ممکن است برای هزاران سال با حیوانات عظیم‌الجثه‌ای مانند تنبل‌های غول‌پیکر (giant sloth) همزیستی داشته‌اند، پیش از آنکه این موجودات منقرض شوند. این یافته‌ها نظریه قدیمی «انقراض سریع پلیستوسن» (Pleistocene overkill) را به چالش می‌کشد، نظریه‌ای که انسان‌ها را عامل اصلی نابودی سریع این حیوانات می‌دانست.
یکی از مهم‌ترین شواهد در سایت باستان‌شناسی سانتا الینا در برزیل یافت شده است، جایی که استخوان‌های تنبل‌های غول‌پیکر با نشانه‌هایی از تغییرات عمدی توسط انسان کشف شده‌اند. برخی از این استخوان‌ها، به نام استخوان‌پوست‌ها، ظاهری صیقلی داشته و دارای سوراخ‌هایی هستند که احتمالاً برای ساخت جواهرات یا تزئینات استفاده شده‌اند.
میریان پاچکو، پژوهشگر دانشگاه سائوپائولو، می‌گوید این استخوان‌ها حدود ۲۷ هزار سال قدمت دارند، یعنی بیش از ۱۰ هزار سال پیش از آنکه تصور می‌شد انسان‌ها به آمریکا رسیده‌اند.
پژوهش‌ها نشان داده است که این استخوان‌ها در زمان کوتاهی پس از مرگ حیوانات تغییر یافته‌اند و برخلاف فرضیه‌های اولیه، از فسیل‌های قدیمی استفاده نشده است. علاوه بر این، شواهدی از سوختگی بر روی برخی استخوان‌ها وجود دارد که نشان‌دهنده حضور آنها در آتش‌های ایجاد شده توسط انسان است.
سایت‌های دیگر با قدمت‌های مشابه
سایت‌های دیگری در قاره آمریکا نیز شواهدی از حضور انسان‌ها با قدمتی بیش از نظریه‌های پیشین ارائه کرده‌اند.
- در مونته ورده در شیلی، ابزارهای سنگی و بقایای گیاهان خوراکی و دارویی مربوط به ۱۴,۵۰۰ سال پیش کشف شده است.
- در آرویو دل ویزکاینو در اروگوئه، بریدگی‌های روی استخوان‌های حیوانات مربوط به ۳۰ هزار سال پیش شناسایی شده است.
- در وایت سندز نیومکزیکو، ردپاهای انسان و حیوانات عظیم‌الجثه با قدمتی بین ۲۱ تا ۲۳ هزار سال کشف شده‌اند.
با وجود این کشف‌ها، برخی دانشمندان همچنان تردیدهایی دارند. به عنوان مثال، عدم یافتن ابزارهای سنگی در سایت وایت سندز یکی از مواردی است که به عنوان نقطه ضعف مطرح شده است.
در حالی که زمان دقیق ورود انسان‌ها به قاره آمریکا همچنان مورد بحث است، شواهد جدید نشان می‌دهد که انسان‌ها برای هزاران سال با حیوانات غول‌پیکری همچون تنبل‌ها در قاره آمریکا همزیستی داشته‌اند، بدون آنکه به انقراض سریع آنها منجر شوند. این یافته‌ها نه تنها تاریخ حضور انسان‌ها در قاره آمریکا را بازنویسی می‌کند، بلکه نگاهی جدید به تعامل انسان‌های نخستین با محیط زیست و حیوانات عظیم‌الجثه ارائه می‌دهد.
