“شکي در اين وجود ندارد که اتومبيل هاي خودران روزي وارد خيابان ها خواهند شد؛ اما به منظور دستيابي به حداکثر پتانسيل هاي موجود، بايد تغييراتي در ساختار شهرها داده شود.
اتومبيل هاي خودران به دليل قابليت هاي ارتباطي بالاي خود قادر خواهند بود به زيرساخت هاي شهري (مثل ساختمان ها و چراغ قرمز)، موبايل هاي عابرين و ساير خودروها متصل شده و تبادل اطلاعات کنند. همچنين با دريافت و تفسير داده هاي مختلف از طريق سنسورهاي تعبيه شده، اتومبيل محيط اطراف خود را به نوعي درک کرده و مي تواند بصورت خودکار به مسير خود ادامه دهد.
در گزارش اخيري که توسط گروه مهندسي و معماري IBI تهيه شده، به مزاياي اتومبيل هاي خودران و برخي از مشکلاتي که آنها مي توانند برطرف کنند اشاره شده است. در عين حال معايب احتمالي اين دست از خودروها نيز بررسي شده و به مشکلاتي که در صورت عدم مديريت صحيح ممکن است بوجود بيايند، پرداخته شده است.
بنابراين لازم است قبل از تبديل شدن اتومبيل هاي خودران به يک جريان اصلي، تغييراتي در زيرساخت هاي شهري ايجاد شوند. در ادامه به بخشي از مزايا و معايب ظهور اتومبيل هاي خودران خواهيم پرداخت.
مزيت اول: بهبود امنيت ترافيک
تحقيق مورد نظر خاطرنشان مي کند که 90 درصد تصادفات به دليل اشتباهات رانندگان اتفاق مي افتند؛ 20 الي 30 درصد از اين ميزان نيز ناشي از حواس پرتي رانندگان است.
با در نظر گرفتن 30 هزار جان باخته تصادفات در سال گذشته، گزارش IBI اضافه مي کند که اتومبيل هاي خودران شدت آن 90 درصد را تا حد زيادي کاهش مي دهند. خيلي ها عقيده دارند که ظهور اتومبيل هاي کاملا خودران در حوالي سال 2020 به طور چشمگيري از ميزان تصادفات ترافيکي و تلفات ناشي از آن خواهد کاست.
چندي پيش سيستم اتوپايلوت تسلا توانست چند لحظه زودتر تصادف احتمالي پيش رو را تشخيص داده و اتومبيل را بصورت خودکار متوقف کند
عيب اول: ممکن است وضعيت بدتر شود
در کنار ارتقاي ايمني، اتومبيل هاي هوشمند و خودران ممکن است مشکلاتي را در ابتدا به دنبال داشته باشند. در دوره گذر و هنگامي که اتومبيل هاي خودران در کنار اتومبيل هاي عادي تردد خواهند کرد، بدليل عدم ارتباط اين خودروها با خودروهاي معمولي و همچنين سردرگمي رانندگان احتمال دارد سوانحي رخ دهد.
مزيت دوم: حمل و نقل بهينه
ترافيک سنگين يکي از مشکلات شايع در شهرهاي بزرگ است. حضور خودروهاي شخصي در کنار سيستم حمل و نقل عمومي، تاکسي ها و سرويس هاي به اشتراک گذاري مسير به اين مساله دامن زده و باعث افزايش حجم ترافيک شده اند.
با وجود اين گزارش گروه IBI حکايت از آن دارد که اتومبيل هاي خودران مي توانند حمل و نقل عمومي را بهبود بخشيده و با بالا بردن کيفيت و در عين حال کاهش هزينه جابجايي در نهايت باعث کاهش مالکيت خودروهاي شخصي شوند.
علاوه بر اين در صورت گير افتادن در ترافيک با يک اتومبيل خودران، راننده مي تواند از وقت خود به شکل بسيار بهتري استفاده کند. همچنين حرکت گروهي اين خودروها پشت سر هم در يک خط مستقيم – همانند کاري که دوچرخه سوارها در مسابقات انجام مي دهند – باعث کم شدن مقاومت آنها در برابر جريان هوا و در نتيجه کاهش مصرف سوخت مي شود.
عيب دوم: خودروهاي بيشتر، افزايش حجم ترافيک، فرسودگي و استهلاک
در سوي ديگر، چنانچه مردم به اين نتيجه برسند که استفاده از اتومبيل هاي خودران به جاي سرويس هاي به اشتراک گذاري مسير آسايش و راحتي بيشتري فراهم مي کند، آنها به سمت مالکيت اين خودروها گرايش پيدا خواهند کرد و در نتيجه با افزايش تعداد خودروها، بر تعداد وسايل نقليه حاضر در خيابان ها افزوده خواهد شد.
همچنين در صورت استفاده از اتومبيل هاي خودران در سرويس هاي به اشتراک گذاري مسير، ميزان کارکرد آنها در مدت کمي بالا رفته و دچار استهلاک و فرسودگي مي شوند.
مزيت سوم: فضاي بيشتر براي سرنشينان، وسايل و يا محيط هاي عمومي
امروزه خودروها فضاي زيادي از محيط هاي شهري را اشغال کرده اند. بر اساس تخمين گروه IBI در آمريکاي شمالي براي هر خودرو بين 4 الي 8 مکان پارک يا به عبارت ديگر تا 120 متر مربع فضا وجود دارد. از آنجايي که خودروها در 95 درصد اوقات پارک شده هستند، آنها فضاي بسيار زيادي را اشغال مي کنند.
چنانچه اتومبيل هاي خودران در سرويس هاي حمل و نقل شهري به کار گرفته شوند، آنها همواره در حال جابجايي شهروندان خواهند بود و يا حداقل زمان کمتري را در پارکينگ سپري خواهند کرد؛ به همين جهت نياز به پارکينگ و مکان پارک کاهش يافته و مي توان از فضاهاي موجود استفاده هاي بهينه تري کرد. براي درک بهتر مثلا تصور کنيد جاي پارک خودروها در خيابان به مسير اختصاصي دوچرخه سواران تبديل شود.
با گسترش سرويس هاي به اشتراک گذاري مسير، مالکيت خودرو تا حد زيادي کمتر شده و از تعداد وسايل نقليه در سطح خيابان ها کاسته مي شود.
عيب سوم: انباشته شدن شهرها
با وجود موارد اشاره شده در بالا، چنانچه اتومبيل هاي خودران ارزان و قابل اعتماد باشند، مردم به جاي استفاده از سرويس هاي به اشتراک گذاري مسير ترجيح خواهند داد اتومبيل خودران خود را داشته باشند که اين مساله مي تواند منجر به افزايش تعداد خودروها شود.
در صورت همه گير شدن سرويس به اشتراک گذاري مسير با اتومبيل هاي خودران، درآمدهاي ناشي از اختصاص قبض براي خودروهاي پارک شده نيز به کلي حذف مي شوند.
مزيت چهارم: حمل و نقل ارزان قيمت
انتظار مي رود اتومبيل هاي بدون راننده نسبت به ساير سرويس هاي به اشتراک گذاري مسير به صرفه تر باشند، زيرا خبري از پرداخت کرايه و انعام نخواهد بود! از سوي ديگر استفاده از سرويس هاي اينچنيني هزينه کمتري در مقايسه با خريد يک خودروي معمولي جديد خواهد داشت.
در زمان هايي که سرويس حمل و نقل عمومي با تاخير يا حجم زياد مسافر روبرو شود، اتومبيل هاي بدون راننده مي توانند به مدد رسيده و از استرس مسافرين بکاهند.
عيب چهارم: هزينه بالاي ايجاد زيرساخت هاي مرتبط به هم
يکي از گام هاي بزرگ در تبديل اتومبيل هاي خودران به يک جريان اصلي، جداسازي مسير اين خودروها با خودروهاي معمولي و اختصاص مسيرهاي ويژه است.
الکس مرو (Alex Mereu) – نويسنده اين گزارش – خاطر نشان مي کند که چراغ ها و تابلوهاي راهنمايي و رانندگي بايد به فرستنده هايي مجهز شوند تا اتومبيل هاي خودران در تقاطع ها بتوانند تعامل بهتري با آنها داشته باشند.
هر دو موضوع اشاره شده، نيازمند هزينه هاي زيادي براي توسعه و آماده سازي زيرساخت هاي شهري براي تردد بهتر و کاراتر اتومبيل هاي خودران است. اين هزينه ها نيز احتمالا از راه تحميل ماليات بيشتر به مردم تامين خواهد شد که ممکن است اعتراضاتي را به دنبال داشته باشد.
علاوه بر اينها، متقاعد کردن مردم براي استفاده از اتومبيل هاي بدون راننده يکي ديگر از مشکلات موجود است. کم نيستند افرادي که مخالف حضور اين خودروها بوده و هيچ تمايلي به استفاده از آنها ندارند.
طبق پيش بيني ها، اتومبيل هاي بدون راننده تا سال 2020 براي خدمات عمومي به کار گرفته خواهند شد. اما تا آن زمان علاوه بر خود خودروها، اذهان عمومي نيز بايد آمادگي لازم را کسب کنند. در ساختار شهرهاي کنوني نيز بايد تغييراتي داده شود تا مزاياي اين تکنولوژي و تاثيري که آن مي تواند بر روي تسهيل زندگي شهروندان داشته باشد، خود را کاملا نمايان کند.”
