افزایش استفاده از بانکهای غذا در تورنتو، بهویژه میان تازهواردان
گزارش جدید بانک غذای دیلی برد و بانک غذای نورث یورک هاروست با عنوان «گزارش چه کسی گرسنه است ۲۰۲۴» نشان میدهد که تعداد افرادی که برای اولین بار به بانکهای غذای تورنتو مراجعه کردهاند، در سال گذشته به طرز چشمگیری افزایش یافته است. این گزارش که با استفاده از دادههای ۱۴۰۰ کاربر و ۶۷ شعبه و پژوهشهای مستقل تهیه شده، نشان میدهد که بین ۱ آوریل ۲۰۲۳ تا ۳۱ مارس ۲۰۲۴، ۱۵۴۷۰۰ نفر برای اولین بار از خدمات این بانکهای غذا استفاده کردهاند.
این افزایش ۲۲۲ درصدی در تعداد مراجعان جدید نسبت به دو سال گذشته، در حالی به ثبت رسیده که پیشبینی میشود تعداد بازدیدها از این مراکز تا سال آینده به بیش از چهار میلیون نفر برسد.
بیشترین مراجعهکنندگان: تازهواردان به کانادا
دادهها نشان میدهند که چهار از هر پنج مراجع جدید، افرادی هستند که کمتر از پنج سال است که به کانادا آمدهاند. همچنین، استفاده پناهجویان از بانکهای غذا نیز به ۱۲ درصد افزایش یافته است. طبق گزارش، این افزایش با رشد جمعیت کانادا از طریق مهاجرت بینالمللی که ۹۷.۶ درصد از رشد جمعیتی سال ۲۰۲۳ را تشکیل داده، همخوانی دارد.
گزارش همچنین حاکی از آن است که ۴۲ درصد از مشتریان جدید بانکهای غذا را دانشجویان تشکیل میدهند که بیش از نیمی از آنها (۵۶ درصد) دانشجویان بینالمللی هستند. ۸۳ درصد از دانشجویان بینالمللی و ۸۵ درصد از دانشجویان با وضعیت پناهجویی گزارش دادهاند که غذای کافی برای خوردن ندارند؛ این در حالی است که این رقم برای دانشجویان کانادایی ۷۱ درصد است.
چالشهای زندگی و هزینههای زندگی برای تازهواردان
گزارش به مشکلات اقتصادی و هزینههای بالای زندگی که به طور نامتناسبی بر تازهواردان و دیگر اقشار آسیبپذیر تأثیر گذاشته است، اشاره میکند و نویسندگان پیشنهاد میکنند که به دلیل وابستگی اقتصاد و جمعیت کانادا به مهاجرت، باید از یک رویکرد حقوقمحور برای حمایت از تازهواردان استفاده شود تا آنها بتوانند با هزینههای زندگی سازگار شوند.
این گزارش همچنین به سیاستهای اخیر در ونکوور بزرگ اشاره دارد که دانشجویان بینالمللی سال اول را از استفاده از بانکهای غذا محروم کرده است. این تصمیم به دلیل افزایش هزینههای زندگی برای متقاضیان ویزای تحصیلی توسط دولت فدرال از ۱۰ هزار دلار به ۲۰۶۳۵ دلار گرفته شده است.
نویسندگان این گزارش تأکید کردهاند که فقدان استراتژی همگرا میان دولتها برای تأمین بودجه کافی برای مؤسسات آموزش عالی، نیازهای اقتصادی و اجتماعی دانشجویان بینالمللی را نادیده گرفته و این مسأله منجر به ناامنی غذایی و مشکلات اقتصادی برای این افراد میشود.