رشد صنعت همراهی در میان مهاجران چینی در کانادا: پاسخی به تنهایی و انزوا
صنعت همراهی یا «Rent-a-Friend» در کانادا، به ویژه در میان جوامع مهاجر چینی، به عنوان پاسخی به حس تنهایی و انزوا در حال گسترش است. این پدیده، که ابتدا در چین شکل گرفت، اکنون در شهرهایی مانند ونکوور، کلگری و تورنتو نیز مشاهده می‌شود.
بژیا گِه (Beijia Ge)، ساکن کینگستون، انتاریو، یکی از افرادی است که خدمات همراهی ارائه می‌دهد. او وظایف متنوعی را بر عهده دارد؛ از گوش دادن به درد و دل دانشجویان چینی گرفته تا همراهی سالمندان در فعالیت‌های روزمره. او در تبلیغات خود می‌نویسد: «اگر تنها هستید و کسی را برای جشن تولد یا همدردی در هنگام بیماری نیاز دارید، من در کنار شما هستم.»
گِه که 38 ساله است، به ازای هر ساعت حدود 20 دلار دریافت می‌کند و می‌گوید بسیاری از مشتریانش با او احساس راحتی کرده و رازهای خود را بدون ترس از قضاوت به اشتراک می‌گذارند.
به گفته کیان لیو، استادیار جامعه‌شناسی در دانشگاه کلگری، این پدیده ریشه در انزوای اجتماعی، هزینه‌های بالای زندگی، و نبود شبکه‌های حمایتی برای مهاجران دارد. او اضافه کرد که مهاجران چینی به شدت به رسانه‌های اجتماعی چینی متکی هستند و این روند در جوامع دیاسپورا نیز قابل پیش‌بینی است.
کارولینا هو، 37 ساله از ریچموند، بریتیش کلمبیا، نیز خدمات مشابهی ارائه می‌دهد. او با دریافت 40 دلار در ساعت، به مشتریان در کشف محله‌ها و شهرهایشان کمک می‌کند. هو می‌گوید: «بسیاری از مهاجران جدید به دلیل موانع زبانی از گشت و گذار در شهر خود پرهیز می‌کنند، اما این خدمات به آنها کمک می‌کند تا با جامعه محلی آشنا شوند.»
در مقابل یکی دیگر از این افراد، دیوید لی، 24 ساله، خدمات خود را محدود به کوه‌پیمایی کرده و به ازای هشت ساعت همراهی، 400 دلار دریافت می‌کند. او امیدوار است از طریق این فعالیت‌ها، مشتریانش احساس بهتری نسبت به تنهایی و انزوای خود پیدا کنند.
با افزایش تقاضا برای خدمات همراهی، مسائل امنیتی و قانونی نیز مطرح شده‌اند. برخی از ارائه‌دهندگان این خدمات تنها مشتریان زن یا خانواده‌ها را می‌پذیرند و از کار در شب پرهیز می‌کنند. همچنین نگرانی‌هایی در مورد مالیات، امنیت شغلی و مشکلات قانونی مرتبط با این صنعت وجود دارد.
استادان و پژوهشگران معتقدند که این صنعت، اگرچه به‌طور موقت به نیازهای مهاجران پاسخ می‌دهد، نمی‌تواند جایگزین برنامه‌های حمایتی دولتی شود. راه‌اندازی باشگاه‌ها و انجمن‌های اجتماعی بیشتر می‌تواند راهکاری پایدارتر برای مقابله با تنهایی و انزوای مهاجران باشد.
بژیا گِه، که صدها ساعت به ارائه خدمات همراهی پرداخته است، به زودی به چین بازمی‌گردد تا با مادربزرگ 83 ساله‌اش وقت بگذراند. او می‌گوید: «گاهی اوقات، برای کسی که دوستش دارید در جایی مستقر می‌شوید. برای من، مهم‌ترین فرد در دنیا مادربزرگم است و اکنون می‌خواهم وقت بیشتری را با او بگذرانم.»
