بحران مسکن در کانادا؛ مسأله‌ای ملی که سایه آن بر انتخابات فدرال سنگینی می‌کند
پیش از آن‌که تعرفه‌های تجاری دونالد ترامپ و تهدیدهای وی علیه حاکمیت کانادا به صدر اخبار بیایند، بحران استطاعت مالی یا توان خرید مسکن، ذهن جامعه کانادایی را به خود مشغول کرده بود؛ بحرانی که اکنون با نزدیک شدن به انتخابات فدرال، بار دیگر به یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های رأی‌دهندگان تبدیل شده است.
در ونکوور، یکی از گران‌ترین بازارهای مسکن جهان، داستان‌هایی مانند خرید خانه‌ای به قیمت ۲۷۵ هزار دلار کانادا در دهه ۱۹۹۰ که امروز ارزشی چند میلیون دلاری دارد، به امری رایج تبدیل شده است. اما این روند صعودی برای نسل جوان، مانند دانشجویان و فارغ‌التحصیلان دانشگاه بریتیش کلمبیا، رؤیای مالکیت خانه را به امری دور از دسترس بدل کرده است.
طبق آمارها، متوسط درآمد خانوار در کانادا در سال ۲۰۲۱ حدود ۸۸ هزار دلار بوده، در حالی‌که قیمت میانگین خانه در همان سال به ۷۱۳ هزار دلار رسیده است. این شکاف در شهرهایی مانند تورنتو و ونکوور حتی بیشتر نیز هست.
امروز، بسیاری از دانشجویان برای تأمین هزینه‌های تحصیل و اجاره، ناچار به زندگی با خانواده یا در خانه‌های اشتراکی با چند نفر دیگر هستند. برخی مانند امیلی چو، دانشجوی ۲۴ ساله، برای پرداخت شهریه و اجاره، حتی تحصیل خود را برای چند سال به تعویق انداخته‌اند.
از سوی دیگر، جوانانی با درآمد مناسب نیز از بازار خرید خانه کنار گذاشته شده‌اند. مارگارتا دووگال، مدیر یک مؤسسه غیرانتفاعی در ونکوور، با وجود شغل پایدار، به فکر مهاجرت به استان آلبرتا برای زندگی مقرون‌به‌صرفه‌تر افتاده است.
با وجود وفاق عمومی درباره ضرورت ساخت خانه‌های بیشتر، کارشناسان می‌گویند موانعی همچون هزینه بالا و کمبود زمین در مناطق شهری، همراه با قوانین سخت‌گیرانه شهری، مانع افزایش ساخت‌وساز شده‌اند. به‌عنوان نمونه، در ونکوور بیش از نیمی از زمین‌های شهری فقط به خانه‌های مستقل اختصاص دارد.
در این میان، احزاب اصلی سیاسی در کارزار انتخاباتی خود طرح‌هایی برای مقابله با این بحران ارائه داده‌اند. حزب لیبرال با رهبری مارک کارنی وعده ساخت ۵۰۰ هزار خانه در سال را با تأسیس نهاد جدیدی به‌نام «ساخت خانه‌های کانادا» داده است. از سوی دیگر، محافظه‌کاران به رهبری پیر پولی‌یِور بر سیاست تشویق و تنبیه شهرها بر اساس عملکردشان در ساخت مسکن تأکید دارند و می‌خواهند مالیات فدرال بر خانه‌های نوساز را حذف کنند.
با این حال، برخی تحلیلگران، از جمله پروفسور پل کرشاو از دانشگاه بریتیش کلمبیا، معتقدند هیچ‌یک از احزاب به تنش‌های بین‌نسلی ناشی از سود بردن نسل‌های قدیمی‌تر از افزایش قیمت مسکن اشاره نمی‌کنند.
به گفته کرشاو، «این یک مسأله فرهنگی است» و بدون توجه به منافع انباشته مالکان قدیمی، راهکاری واقعی برای نسل جوان حاصل نخواهد شد.
تا آن زمان، آینده مالکیت مسکن برای بسیاری از کانادایی‌ها همچنان مبهم و دور از دسترس باقی خواهد ماند.
