در محیط‌های کاری ایران، غیر معمول نیست که یک فرد نه صرفاً به خاطر توانایی‌های حرفه‌ای، دانش، مهارت و صلاحیت بلکه به خاطر روابط خویشاوندی و یا فردی استخدام شود یا به ارتقای شغلی دست یابد. بر اساس داده‌های جدید شاید برای شما عجیب به نظر برسد که پدیده پارتی بازی (nepotism) در محیط‌های کاری کانادا نه تنها امری رایج است، بلکه در حال تبدیل شدن به بخشی استاندارد در امر استخدام در این کشور است.
گزارشی از گروه جهانی استخدام Robert Walters نشان می‌دهد که 77 درصد از شرکت‌ها به ارتباطات شخصی جویندگان کار در حین استخدام ارزش بیشتری نسبت به مهارت‌هایشان قائل هستند. این به معنای تقریباً چهار نفر از هر پنج کارفرما است.
این داده‌ها از نظرسنجی اخیر رابرت والترز در مورد تنوع، برابری و شمولیت در محیط‌های کاری کانادا حاصل شده است.
تحلیلگران خاطرنشان می‌کنند که 68 درصد از جویندگان شغل واجد شرایط در کانادا «برای شغلی به نفع کسی که پارتی بهتری دارد نادیده گرفته می‌شوند.»
بر اساس این مطالعه، تنها 11 درصد از سازمان‌های کانادایی اقداماتی را برای جلوگیری از خویشاوندسالاری و پارتی‌بازی در محل کار انجام داده‌اند و تنها 29 درصد از کارفرمایان گفته‌اند که بیشتر برای صلاحیت‌ها و مهارت‌های یک جویای کار ارزش قائل هستند تا روابط.
گزارش Robert Walters خاطرنشان می‌کند که افرادی که از نظر اجتماعی از طبقه‌ای بالا و مرفه هستند به جای طبقه کارگر، 71 درصد شانس بیشتری برای ارتقاء در یک سازمان دارند.
کارشناسان می‌گویند: «آنها همچنین دید واضح‌تری در مورد چگونگی بالا رفتن از نردبان شغلی دارند، در حالی که 70 درصد متخصصان طبقه کارگر مطمئن نیستند که برای پیشرفت چه کاری باید انجام دهند».
مارتین فاکس، مدیر عامل شرکت Robert Walters کانادا، می‌گوید افراد حرفه‌ای طبقه کارگر اغلب احساس می‌کنند که توسط مدیران نادیده گرفته شده‌اند. داده‌ها نشان می‌دهد که از هر پنج کارگر یک نفر احساس می‌کند که مدیرشان «برای درک شرایط شخصی آنها وقت نمی‌گذارد».
«هر کارمند، صرف نظر از پیشینه، ارتباطات شخصی یا طبقه‌ای که دارد، باید از منابع و حمایت عادلانه‌ای برخوردار باشد که به آنها اجازه می‌دهد در حرفه‌شان پیشرفت کنند. برای کارفرمایان بسیار مهم است که به طور فعال اطمینان حاصل کنند که همه اعضای نیروی کار خود احساس حمایت، ارزش و احترام می کنند.»
