در سال 2015، اکثر کشورها، از جمله کانادا، توافقنامه اقلیمی پاریس را امضا کردند که هدف آن جلوگیری از افزایش میانگین دمای جهانی به بالای 2 درجه سانتیگراد بالاتر از سطح قبل از صنعتی شدن بود.
در 9 ژانویه 2024، سرویس تغییرات آب و هوایی کوپرنیک اتحادیه اروپا (CCCS) اعلام کرد که تجزیه و تحلیل آن تأیید می کند که سال 2023 گرمترین سال ثبت شده از سال 1850، زمانی که انسان شروع به سوزاندن سوخت‌های فسیلی در مقیاس بزرگ کرد، است. میانگین دمای جهانی 1.48 درجه سانتیگراد گرمتر از سطوح پیش از صنعتی شدن و بسیار گرمتر (0.17 درجه سانتیگراد) از سال 2016، گرمترین سال است.
نقشه ناهنجاری‌های دمای هوای سطحی در سراسر جهان، در مقایسه با میانگین 1991-2020، تغییرات جغرافیایی زیادی را نشان می‌دهد و برخی از گرمترین مناطق در کانادا هستند.
دانشمندان پیش‌بینی می‌کنند که با ادامه افزایش میانگین دمای جهانی، سال 2024 حتی گرمتر خواهد بود.
این افزایش دما منجر به رویدادهای شدید آب و هوایی می‌شود که بر جوامع در سراسر جهان و در سراسر کانادا تأثیر می‌گذارد. غلظت دی اکسید کربن و متان در اتمسفر به افزایش خود ادامه می‌دهد و در سال 2023 به سطوح رکورد رسید و به 419 قسمت در میلیون (ppm) غلظت دی اکسید کربن رسید که 2.4 پی پی ام بیشتر از سال 2022 بود.
آب و هوای منحصر به فرد کانادا
گرم شدن آب و هوا به دلیل طیفی از عوامل، از جمله تنوع آب و هوای داخلی و تغییرات منطقه‌ای در بازخورد آب و هوا و جذب گرما، یکنواخت نیست.
به طور کلی، گرمایش در عرض‌های جغرافیایی شمالی شدیدتر و بر روی زمین شدیدتر از اقیانوس‌ها بوده است. دمای متوسط جهانی تا حد زیادی تحت تأثیر اقیانوس‌ها است که حدود 70 درصد از سیاره را پوشش می‌دهند و ظرفیت گرمایی زیادی دارند، بنابراین آنها بسیار کندتر از مناطق خشکی گرم می‌شوند.
از آنجایی که کانادا دارای یک توده خشکی بزرگ است که بیشتر آن در عرض‌های جغرافیایی شمالی قرار دارد، گرمایش در سراسر کانادا حدود دو برابر میانگین جهانی و در قطب شمال کانادا، گرم شدن حدود سه برابر بیشتر بوده است. از بین رفتن برف و یخ دریا بازتاب سطحی نور خورشید را کاهش می‌دهد و در نتیجه گرم شدن قوی اکوسیستم‌ها و افزایش جذب تابش خورشیدی را افزایش می‌دهد.
